Σε πλάκες δαγκεροτυπίας παλιάς
πάγωσα
το καλοκαίρι αυτό
με κόπο το βύθισα στο ιώδιο
θέλει βάρος για να κάτσει η ελαφρότητα, βλέπεις
θέλει μια κάποια μελαγχολία για να αποκτήσει υπόσταση
ό, τι υπερίπταται
μαύρα νερά
βράχοι που σου γελούν απ’ τις σχισμές
ηφαίστεια που λουλουδίζουν
προκυμαίες που κυματίζουν
τζιτζίκια που για θάνατο κρυφομιλούν
περιμένοντας τον ερχόμενο
το καλοκαίρι αυτό
παίζει στο ριπίτ εδώ κι αιώνες
κι ας κράτησε μόνο μία σαιζόν
το καλοκαίρι αυτό
έσκασε σαν καρπούζι στο πάτωμα
κι αφού χάθηκε πια η μαλακή του καρδιά
γλείφουμε με λαχτάρα σκύλου τα κουκούτσια
το καλοκαίρι αυτό
ξεβράστηκε
σαν το μαρμάρινο κεφάλι του Διόνυσου
που άξαφνα φύτρωσε στην κορυφή ενός σκιάχτρου
για να ξυπνήσει πρωτογονισμούς λαμπρούς
να λύσει χρόνιους αποκλεισμούς
για να δοξάσει όλους τους αφελείς
ν’ αποτελειώσει τους επιρρεπείς.
Στην κοιλάδα με τις πεταλούδες
ονειρευτήκαμε
πως χανόμαστε
στις φωτιές του Άι-Γιάννη
πως σβήνουμε
και το μόνο που θυμόμαστε
είναι κάτι τόσο δα
ανάερο
σαν κόκκος σκόνης τα μεσημέρια
~
πηγή
Η Ειρήνη Γιαννάκη γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1979. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία και Συστήματα Πληροφόρησης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και βιβλιοκρισίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο (Lifo, Νέο Πλανόδιον, Kλεψύδρα, Το Δέντρο, litart.gr, ασσόδυο). Έχει επιμεληθεί τις ποιητικές συλλογές «Πάσα ανάσα» και «Δεν είναι η εποχή των κερασιών» του Γιώργου Δομιανού από τις εκδόσεις Υποκείμενο και Χαραμάδα αντίστοιχα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Η αλφαβήτα των πραγμάτων» κυκλοφόρησε το 2017 από τις Εκδόσεις Μελάνι.
πάγωσα
το καλοκαίρι αυτό
με κόπο το βύθισα στο ιώδιο
θέλει βάρος για να κάτσει η ελαφρότητα, βλέπεις
θέλει μια κάποια μελαγχολία για να αποκτήσει υπόσταση
ό, τι υπερίπταται
μαύρα νερά
βράχοι που σου γελούν απ’ τις σχισμές
ηφαίστεια που λουλουδίζουν
προκυμαίες που κυματίζουν
τζιτζίκια που για θάνατο κρυφομιλούν
περιμένοντας τον ερχόμενο
το καλοκαίρι αυτό
παίζει στο ριπίτ εδώ κι αιώνες
κι ας κράτησε μόνο μία σαιζόν
το καλοκαίρι αυτό
έσκασε σαν καρπούζι στο πάτωμα
κι αφού χάθηκε πια η μαλακή του καρδιά
γλείφουμε με λαχτάρα σκύλου τα κουκούτσια
το καλοκαίρι αυτό
ξεβράστηκε
σαν το μαρμάρινο κεφάλι του Διόνυσου
που άξαφνα φύτρωσε στην κορυφή ενός σκιάχτρου
για να ξυπνήσει πρωτογονισμούς λαμπρούς
να λύσει χρόνιους αποκλεισμούς
για να δοξάσει όλους τους αφελείς
ν’ αποτελειώσει τους επιρρεπείς.
Στην κοιλάδα με τις πεταλούδες
ονειρευτήκαμε
πως χανόμαστε
στις φωτιές του Άι-Γιάννη
πως σβήνουμε
και το μόνο που θυμόμαστε
είναι κάτι τόσο δα
ανάερο
σαν κόκκος σκόνης τα μεσημέρια
~
πηγή
Η Ειρήνη Γιαννάκη γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1979. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία και Συστήματα Πληροφόρησης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και βιβλιοκρισίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο (Lifo, Νέο Πλανόδιον, Kλεψύδρα, Το Δέντρο, litart.gr, ασσόδυο). Έχει επιμεληθεί τις ποιητικές συλλογές «Πάσα ανάσα» και «Δεν είναι η εποχή των κερασιών» του Γιώργου Δομιανού από τις εκδόσεις Υποκείμενο και Χαραμάδα αντίστοιχα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Η αλφαβήτα των πραγμάτων» κυκλοφόρησε το 2017 από τις Εκδόσεις Μελάνι.