Νεκταρία Μενδρινού, «Graffiti πρόσοψης»

Με κοιτάζει,
τα μαλλιά της, κυματιστά κεμπέκια,
το στόμα της, στο όριο της πόρτας,
κομμένο στη μέση,
το βλέμμα της, μισό και αυτό,
όμως αρκεί,
με διαβάζει, σαν βιβλίο ανοιχτό,
«σε θυμάμαι», μοιάζει να μου λέει,
«αγόραζες τσίχλες και πατατάκια
μετά το σχολείο,
η μητέρα σου σε έστελνε εδώ
για βανίλιες και αυγά τις Κυριακές,
η κυρά-Φανή, που θυμάσαι εσύ,
δεν ζει πια,
ο γιος της, που σε περνούσε πέντε χρόνια,
δεν τα έβγαζε πέρα,
είχε το σούπερ
καλύτερες τιμές
και κατέβασε κεμπέκια το παντοπωλείο-

-σε θυμάμαι,
θυμάμαι και κάθε άλλο παιδί,
που ζούσε κάποτε εδώ,
είμαι,
κατά το ήμισυ,
η ενήλικη μορφή του…»

~

από τη συλλογή Σύννεφα στο νερό, εκδ. Μελάνι, 2018

Η Νεκταρία Μενδρινού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 και σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2003 διατηρεί φαρμακείο στον Αποκόρωνα του νομού Χανίων. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές ποιητικές συλλογές, σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ποιητικά ημερολόγια και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά. 

Τίτλοι βιβλίων: Αειθαλή και φυλλοβόλα (2009). Κοχύλια από χρόνο (2014). Σύννεφα στο νερό (2018)

Ευχαριστώ τη διαδικτυακή φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα