Δημήτρης Καφετζής, «Τύψεις»

Είναι κρεμασμένες σιωπές σε καθρέφτες.
Κεραίες που τρυπάνε ουρανούς και κάνουν ήλιους πληγές ματωμένες.
Είναι οι σκιές που καλύπτουν το κενό όλο και πιο βαθιά καθώς τις τυλίγει το φως.

Έρχονται και κάθονται σαν μαύρες πεταλούδες στον ώμο σου,
πλέκουν φιλιά του Ιούδα
και σου ψιθυρίζουν φόβους κι ανάγκες ανεκπλήρωτες.

Είναι οι σιγανοί, στρυφνοί τριγμοί της πόρτας, που οδηγούσε σε αυτά που σ’ έκαναν να μετανιώσεις.
Όχι,
όχι τόσο για κείνα -που άφησαν τους δείκτες του χρόνου να περάσουν
από πάνω τους- μα πιο πολύ για όσα δεν υπήρξαν ποτέ.
Είναι η αγχωμένη κραυγή σου, που πνίγεται μες στο υγρό σου μέτωπο
τα βράδια των κατακλυσμών.
Ηλεκτρισμένα καλώδια, που περνούν το μεταίχμιο του τώρα και
στέκονται μπροστά από κάθε επόμενη στιγμή.
Είναι τα μη και τα πρέπει, που σ’ ακολουθούν ακόμα κι αν ήταν
μόνο ένα αστείο.

Μπάσες συγχορδίες μι και λα μινόρε
παρέα στις φλέβες σου που πάλλονται βασανιστικά.
~
από τη συλλογή Ροές, εκδ, Ιωλκός, 2015
πηγή

Ο Δημήτρης Καφετζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990 και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία Αττικής. Είναι ηλεκτρολόγος-ηλεκτρονικός μηχανικός του Πανεπιστημίου του Leeds και υποψήφιος διδάκτορας μηχανικής, έχει εργαστεί στη βιομηχανία και σε ερευνητικά κέντρα Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου. Γράφει από το 2005. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές του συλλογές «Ροές» από τις εκδόσεις Ιωλκός το 2015 και «Χαραμάδες» από τις εκδόσεις Ηριδανός το 2018. Ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορες ιστοσελίδες.