«Πώς εξηγείται;» θα μου πεις
Μα δεν εξηγούνται όλα
Με ένα κερί στο χέρι όμως
Αν καταφέρω και διαβώ
Των οφθαλμών την πύλη
Και στο βάθος ακουμπώντας το κερί
Φωτιά μεγάλη ανάψει
Της σιγουριάς του απόλυτου η μήτρα τότε θα καεί
Και της κακίας η πλώρη
Που τόσους αιώνες τώρα προσπαθεί
Να φαλκιδεύσει ουρανούς
Και της ψυχής τα όρη
Που ελεύθερα είν’ ν’ αντισταθούν
Σε κάθε λογής αέρα.
πηγή
Μα δεν εξηγούνται όλα
Με ένα κερί στο χέρι όμως
Αν καταφέρω και διαβώ
Των οφθαλμών την πύλη
Και στο βάθος ακουμπώντας το κερί
Φωτιά μεγάλη ανάψει
Της σιγουριάς του απόλυτου η μήτρα τότε θα καεί
Και της κακίας η πλώρη
Που τόσους αιώνες τώρα προσπαθεί
Να φαλκιδεύσει ουρανούς
Και της ψυχής τα όρη
Που ελεύθερα είν’ ν’ αντισταθούν
Σε κάθε λογής αέρα.
πηγή
Ο Δημήτρης Καφετζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990 και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία Αττικής. Είναι ηλεκτρολόγος-ηλεκτρονικός μηχανικός του Πανεπιστημίου του Leeds και υποψήφιος διδάκτορας μηχανικής, έχει εργαστεί στη βιομηχανία και σε ερευνητικά κέντρα Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου. Γράφει από το 2005. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές του συλλογές «Ροές» από τις εκδόσεις Ιωλκός το 2015 και «Χαραμάδες» από τις εκδόσεις Ηριδανός το 2018. Ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορες ιστοσελίδες.