Κώστας Βάρναλης, «Οι «υφαντές» του Χάουπτμαν»

Σου φαίνουμε τα σάβανα, Μητριά,
και ψευτομάνα, απόπαιδά σου αιώνες!
Να σε θάψουμε, όσο μπορεί μακριά
κι απάνωθέ σου ένα βουνό κοτρόνες.

Τα σάβανά σου, σκλάβοι νηστικοί,
τα φαίνουμε νυχτόημερα με μίσος
αρρώστοι, σκοτωμέν’ ή φυλακή,
ο θαλασσοπνιγμένος κι ο βουνίσος,

κατάμαυρα σαν τη χολή σου, μίλια
του μάκρου, για να φτάσει το πανί,
να φασκιώσει τα κρίματά σου χίλια
και λίγο να σου πέφτ’ η μια θανή.

Γέροι και νιοι, μανάδες και παιδιά,
με δάσκαλό το Χάρο, με σκοτάδι
μέσα μας κι όξω, με σκληρή καρδιά
δουλεύουμε στον Άδη για τον Άδη.

Να σε θάψει ο παράκλητος λαός,
της προδοσιάς τη μάνα και του κνούτου,
για να σταθεί στα χώματά του αυτός,
άρχος κι αληθομάνα του εαυτού του.
~
 από την ποιητική συλλογή Ελεύθερος κόσμος (1965)

 

 O Κώστας Βάρναλης (Μπουργκάς, 1884 – 1974) ήταν λογοτέχνης. Είναι γνωστός κυρίως για τα ποιήματά του, αλλά έγραψε επίσης αφηγηματικά έργα, κριτική και μεταφράσεις. Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν. [Βιογραφία]