Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Αντώνης Δ. Σκιαθάς, «Οι Καμινάδες»

Στην μνήμη όσων άνθισαν το σκοτάδι
Τα μεγάλα φώτα πάνω από το συρματόπλεγμα σταμάτησαν το τρένο λίγο
πριν τις οχυρώσεις με τα κάρβουνα.
   Δέσανε τα χέρια πίσω από τον αυχένα κατέβηκαν από το βα­γόνι, μύριζε
ψημένο ήλιο. Ο αέρας άνθιζε στα κόκαλα, μπηγμένα στο χώμα όριζαν την
μοίρα του νεκρού, Γενάρη μήνα.
   Λυκόσκυλα τέντωναν στα χέρια λουρί το μουχλιασμένο αίμα των
φαντάρων
   Νοιώθανε τις ανάσες και τα σάλια των σκύλων καυτά στους αφόρετους
φόβους τους.
   Με σακατεμένο το Θεό των ανθρώπων άφησαν τους μπόγους με τα
υπάρχοντα στις ράγες που έφταναν μέχρι τα πυρωμένα τούβλα. Ξυρισμένα
τα κεφάλια στην αλάνα, μ 'ένα καρφί ψωμί κράταγαν τις σκιές του χρόνου
στο μερτικό του θανάτου.
   Η Ράσελ στο «appel των 4.30»* φόρεσε τα φτερά της και καρφώ­θηκε
χαρταετός στα ηλεκτροφόρα σύρματα.
   Η Έρρικα στο «appel των 7.00» πήρε τη θέση της και με το νύχι σκάλιζε
ελευθερίες στις σκοτεινιές των τυπωμένων αριθμών στο μπράτσο.
   Η Σάρα στο «appel» της Κυριακής γυμνή μέσα στο πλήθος ζυγίζει τη
φθορά μ' ένα αστέρι στο μέρος της καρδιάς.


*Appel: Το μέτρημα κάθε μέρα πέντε πέντε στη γραμμή στις 4:30 το πρωί και στις 7:00
το απόγευμα των κρατουμένων στο στρατόπεδο συγκέντρω­σης Aushwitz
~
από τη συλλογή Κατασκοπεία του Χρόνου, εκδ. ΑΩ, 2021
πηγή το ιστολόγιο που διαχειρίζεται ο ποιητής (Culture Book)

Ο Αντώνης Δ. Σκιαθάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 και σήμερα ζει στην Πάτρα. Σπούδασε Χημικός Μηχανικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Συντήρηση Έργων Τέχνης και στη Δημιουργική Γραφή. Είναι ποιητής, ανθολόγος και κριτικός λογοτεχνίας. Έχουν εκδοθεί 12 ποιητικές συλλογές και άλλα βιβλία του. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε 15 γλώσσες ενώ έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άρθρα και δοκίμιά του για την ποίηση, την ιστορία και την εκπαίδευση έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Συνδιηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό "Ελίτροχος" στη δεκαετία του '90. Στη συνέχεια δημιούργησε και διαχειρίζεται το "Γραφείον Ποιήσεως" , τα Βραβεία Ποίησης "Zαν Mορεάς" το Culture Book και είναι πρόεδρος της Greek Library of London.

Το 2020 επιλέχθηκε από τον φορέα πολιτισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση EUNIC, να εκπροσωπήσει την Ελλάδα ως ποιητής στο Ηνωμένο Βασίλειο. Διδάσκει ποίηση στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και του ΑΠΘ και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Δημιουργική Γραφή» (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας – Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο)

Τίτλοι βιβλίων (ποίηση): Παραμεθόριο Νεκροταφείο (1983). Ο ίππος των κυμάτων (1990). Θερινό Ανεμούριο, (1993). Φαντασιώσεις ενός οδοιπόρου (1996). Χαίρε Αιώνα (2002). Ποιήματα-Περίληψη [1983-2006] (2006). Έρωτος επέτειος εαρινή, Συλλεκτική έκδοση (2008). Φιλόξενος πόλις (2010). Ευγενία (2016) Ο μόνος πιστός ένοικος (2018). Αναρριχητικά της μνήμης, 4×4 Ποιήσεις (2019). Κατασκοπεία του Χρόνου (2021)

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης