Γιωργής Κότσιρας, «Φωνή λησμονημένη στην αιωνιότητα»

Περνάω τις μέρες μου ακατοίκητες μες στο συνωστισμό
Σε μιαν αιωνιότητα δίχως πουλιά και δίχως ουρανό
Προσμένοντας την άνοιξη πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα
Γυρεύοντας μια χαραμάδα φως σ’ αυτό το ρημαγμένο σπίτι.

Φωνές πανάρχαιες που τώρα δεν ακούω πια ούτ’ ένα ψίθυρο
Ένας αγέρας μόνο χαμηλός το χώρισμα σαλεύοντας στο παραθύρι
Κι η ηχώ αργοφέρνοντας σαν έν’ ανάσασμα απ’ το αιώνιο κύμα:
«Αίγισθε-Αγαμέμνονα» πού να ’ναι η μοίρα σας
Εδώ στο αφρόγιαλο το μακρινό με τόσα ερείπια τσακισμένα
Σκόρπιες κολόνες και συντρίμμια σ’ ένα φίλημα του ζέφυρου
Που πνέει αλαφροκρούοντας τη νοτισμένη ανάσα.

ΚΙ εγώ αποξεχασμένος, έρημος και συλλογιέμαι εδώ:
«Ηλέκτρα-Ορέστη, ποιός να χάραξε τη μοίρα σας
Χρόνια πολλά με την αιθάλη του καπνού αχνισμένη
Σε τόσες πυρκαγιές στου χρόνου τα γυρίσματα
Ρημάδια μάρμαρα, αγάλματα σπαρμένα, μνήμες μαντικές
Πνιγμένα μες στα δακρυσμένα αγριόχορτα που ανθίζουνε
Μαζί με πυρωμένα χαμομήλια στου ήλιου τη φεγγοβολή.

Κι όλο να περιμένει εδώ στην άκρη του χαμού αγναντεύοντας
Μισός στο φως, μισός στη σκιά, ξένος χωρίς εσάς έξι φωνές
Αιώνιες με το μίσος και τον έρωτα στην πέτρα χαραγμένες
«Κασσάνδρα-Κλυταιμνήστρα», τόσος έρωτας πού πήγε τώρα

Τόσος χαμός με το λεπίδι αστράφτοντας για τελευταία φορά.
Όμως ασάλευτοι στη λάμψη από το ακοίμητο σκοτάδι
Πάνω απ’ τα πράσινα βαθιά νερά τα νυχτωμένα
Τυφλοί δίπλα στου φεγγαριού τον καταρράχτη πετρωμένοι
Μια χαραμάδα ζωής ελπίζοντας μες στην αιώνια Νύχτα
Θα ζείτε πάντα αγέραστοι σαν τα πιο ευγενικά λουλούδια
Που ανθίζουν άσπρα κι υπερήφανα μέσα απ’ τη λάσπη.

από τη συλλογή Ανατομία εγκλήματος (1964)

πηγή

Ο Γιωργής Κότσιρας (1920-1998) γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες και παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1952 και για δώδεκα χρόνια εργάστηκε ως υπάλληλος του Δημοσίου, κινηματογραφιστής, επιχειρηματίας και δικηγόρος. Το 1965 διορίστηκε συμβολαιογράφος στην Κηφισιά. Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1944 από τις στήλες του περιοδικού "Φοιτητική Τέχνη" με το διήγημα "Οι άνθρωποι της βουνοκορφής". Την πρώτη του έκδοση πραγματοποίησε το 1947 με το αφήγημα "Το σπίτι". Ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα η ποιητική συλλογή "Η χώρα των λωτοφάγων". Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή του "Η συνομιλία με το Σίσυφο" - 1958), το Βραβείο Ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα (για την ποιητική συλλογή "Ανατομία εγκλήματος" - 1964), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή "Το Άλφα του Κενταύρου" - 1975), το Βραβείο της Ακαδημίας των Αθηνών (για τη συνολική προσφορά του στο χώρο των γραμμάτων - 1980). Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική κριτική, δημοσιεύοντας κείμενα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες (όπως τα Νέοι Δρόμοι, Φοιτητική Τέχνη, Ο αιώνας μας, Σκαραβαίος, Νέοι Ρυθμοί, Νέα Πορεία, Νέα Σκέψη, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Ακρόπολις, Βραδυνή, Ελευθερία, Ευθύνη, κ.α.) και εξέδωσε τη μελέτη "Η σύγχρονη ποίηση και η πνευματική αγωνία της εποχής" (1959), καθώς και ένα θεατρικό έργο με τίτλο "Ηρόστρατος" (1970). Μετέφρασε την "Θεία Κωμωδία" του Δάντη καθώς και έργα των Λόρκα, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ και άλλων, ενώ έργα του μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές και αραβικές γλώσσες. πηγή - εργογραφία