Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Σύλβα Γάλβα, «Χτύπα ξύλο»

Θυμάμαι το πρώτο βράδυ, ένα κύμα μας σκέπασε.
Το μακρύ μου μάλλινο χαμόγελο χάθηκε στα νερά.
Έδεσες τα χέρια στον λαιμό μου, για να μην κρυώνω.

Έχει δυο μήνες,
είχες βρει ένα σουγιαδάκι στην καμπίνα,
ένα κοφτερό, που έγινε το παιχνίδι μας.
Όποιος το ’παιρνε, χαράκωνε τον άλλο.
Κόκκινες γραμμές κυλούσανε στα χέρια,
όποιος το ’παιρνε, ξεχνούσε τις δικές του.
Αίμα στην κουπαστή, στις σκάλες
αλλά και τα γέλια μας κοφτερά ήταν.
Γυάλιζαν και γλιστρούσαμε πάνω τους.
Χτύπα ξύλο. Δεν πέσαμε.
Τρεις φορές, μας χτύπησε ο καιρός.
Άσπρα βουνά σηκώθηκαν στη θάλασσα.
Κλεισμένοι οι δυο ζούσαμε, δεν ζούσαμε
στα σωθικά του κήτους.
Μια ανάσα γαντζωμένη στον λαιμό,
ένα ψαράκι σ’ όλο το πέλαγος -τίποτα.

Μα πήραμε χάρη
κι ακούμπησε το πόδι μας στο χώμα.
Χτύπα ξύλο. Θα χρειαστεί.
Τώρα στη στεριά,
που αρχίσαμε να μετράμε ζημιές και ευθύνες.
~
από τη συλλογή Τίτλοι αρχής, εκδ. Βακχικόν, 2020
πηγή - επίμετρο

Γεννήθηκα στα «Σέρρας» (όπως λέμε οι Σερραίοι την πόλη μας) και εργάζομαι εδώ. Είμαι εκπαιδευτικός (Σπούδασε στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.) και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Εδώ και έξι χρόνια ασχολούμαι επίσημα με την ποίηση. Λέω επίσημα, γιατί οι μικρές «ιστορίες» που έγραφα, συγκεντρώθηκαν και τυπώθηκαν σε δυο συλλογές ποιημάτων: στα τέλη του 2017 εκδόθηκε η πρώτη μου συλλογή, με τίτλο "PASSATEMPO", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και το 2020 οι «ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ» η δεύτερη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Βακχικόν». Τελευταία «πεζολογώ», ασχολούμαι δηλαδή και με το διήγημα, μετά από σεμινάρια δημιουργικής γραφής.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης