Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Marie Vicomte Hugo), «Αύριο μόλις χαράξει»

Αύριο μόλις χαράξει και ξανοίξει ως πέρα η εξοχή,
Θα ξεκινήσω. Ξέρω ότι με περιμένεις.
Θα διασχίσω δάση και βουνά με βάδισμα ταχύ,
Δεν γίνεται να μείνω άλλο μακριά σου, το καταλαβαίνεις.

Περπατώντας, τα μάτια μου στις σκέψεις θα έχω στραμμένα,
Γύρω μου τίποτε δεν θα βλέπω, ν’ ακούω τίποτε δεν θα μπορώ,

Μόνος, άγνωστος, σκυφτός, με τα χέρια σταυρωμένα,

Με τόση λύπη που από μέρα σε νύχτα διαφορά δεν θα βρω.

Δεν θα κοιτάξω το βράδυ που πέφτει χρυσό,
Ούτε τα ιστιοφόρα που καταπλέουν στο λιμάνι,
Και μόλις φτάσω, στον τάφο σου θ’ αφήσω
Καλούνα άγρια και αειθαλές λιοπρίνι.
~
Μετάφραση: Βαγγέλης Κάσσος
πηγή και το ποίημα στα Αγγλικά

Και μια άλλη μετάφραση του ποιήματος: Λητώ Σεϊζάνη

Βιογραφία: Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Marie Vicomte Hugo), (1802-1885)