Κοριτσάκι μου∙ θα ’ρθει η στιγμή που
ο καιρός θα μας έχει προσπεράσει.
Τα φθινοπωρινά φύλλα δε θα πέφτουν
στο χώμα με το νάζι το γλυκύ της νιότης.
Τα παιδιά (το ξέρεις) όταν περπατήσουν
δεν ανήκουν πια σ’ εμάς
αλλά στον κόσμο που εκείνα κατασκευάζουν.
Εσένα, όμως, κορίτσι μου
δε σ’ απασχολούν αυτά γιατί σου δίνω
το λόγο μου και ο λόγος μου δε σπάει.
Αν περπατήσεις ως το γραφείο μου
εκεί που σκέπτομαι και καπνίζω το τσιγάρο μου
θα είμαι πάντοτε εκεί∙
κι όταν τη νύχτα ξεσκεπάζεσαι
εγώ αμέσως θα ξυπνάω.
Αυτό από δω και μπρος θα είναι
το ξυπνητήρι μου
τα όνειρά σου στα ζεστά
η αγάπη μου θα τυλίγει.
ο καιρός θα μας έχει προσπεράσει.
Τα φθινοπωρινά φύλλα δε θα πέφτουν
στο χώμα με το νάζι το γλυκύ της νιότης.
Τα παιδιά (το ξέρεις) όταν περπατήσουν
δεν ανήκουν πια σ’ εμάς
αλλά στον κόσμο που εκείνα κατασκευάζουν.
Εσένα, όμως, κορίτσι μου
δε σ’ απασχολούν αυτά γιατί σου δίνω
το λόγο μου και ο λόγος μου δε σπάει.
Αν περπατήσεις ως το γραφείο μου
εκεί που σκέπτομαι και καπνίζω το τσιγάρο μου
θα είμαι πάντοτε εκεί∙
κι όταν τη νύχτα ξεσκεπάζεσαι
εγώ αμέσως θα ξυπνάω.
Αυτό από δω και μπρος θα είναι
το ξυπνητήρι μου
τα όνειρά σου στα ζεστά
η αγάπη μου θα τυλίγει.
O Δημήτριος Γ. Μουζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Κατάγεται από την Άνδρο. Σπούδασε Βιολογία και Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Πατρών, από το οποίο έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Οικολογία-Διαχείριση και Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Τίτλοι βιβλίων: Η Αδελφότητα της Θλίψης (Δωδώνη, 2006). Υδροβάτης (Δωδώνη, 2007). Αυτάρεσκη Σιωπή (Ενδυμίων, 2009). Βρουξιστής (Σιδόντας, 2011). Βαβυλώνα (Ποιήματα Των Φίλων, 2013)