(1).jpg)
.png)
Μάτια τυφλά που ακινητούν, βλέφαρα
πετρωμένα μα ελαφρά στ’ άγγιγμα του χαρτιού,
μια τυπωμένη κίνηση που ανασυστήνει πάλι
μια σάρκινη όψη.
Τριγύρω ο χρόνος σαν αμέτοχος κριτής,
ανέγγιχτες εικόνες που φρουρούν τη μνήμη,
η σκέψη που αναρριγεί, η ζωή που λείπει,
το αδύνατο κάθε μεταβολής.
Κι όμως, σ’ αυτή τη μάταιη προσμονή,
σ’ αυτό το βλέμμα που σε βλέπει απ’ το κενό,
προτού επιστρέψεις στο αναπόφευκτο,
για λίγο στέκεις και διστάζεις.
Τότε τι φαίνεται η ματιά σου
ν’ αγκαλιάζει, αυτόν που κάποτε
άγγιξες, αυτόν που τώρα σε κοιτά,
το ίδιο το αρχαίο σου βλέμμα;
Το κάθε βλέμμα βαλσαμώνει βλέμματα νεκρά,
πρόσωπα οξειδωμένα από τη μνήμη μα ορατά
που έχουν καταλαγιάσει από καιρό
βαθιά μέσα στο σώμα.
Κι οι πέντε αισθήσεις λαξεύουν τους μύθους τους
σε μια επίφαση στιλπνή,
μια πλάνη βολική πως βλέπουμε
ό,τι βλέπουμε στ’ αλήθεια.
Το κάθε βλέμμα βλέπει μόνο το παρόν,
και δεν υπάρχει παρά χάρτινο πια
το παρελθόν, πολύ λιπόσαρκο
για ν’ αγγιχθεί το μέλλον.
Το κάθε βλέμμα βλέπει μόνο το παρόν,
μια αείρροη στιγμή, ένα ελάχιστο άπειρο
που χρονομέτρης δεν μπορεί κανείς
να συγκρατήσει.
Ένα χαμόγελο λειψό, μια χάρτινη όψη,
μια σκέψη αργή που εφησυχάζει εμπρός στο τέλος.
Ποιος βλέπει τώρα ποιον και ποιος τρομάζει,
τίνος τα μάτια αγγίζουν το κενό;
~
απὸ το βιβλίο Ιστορίες του ύπνου, εκδ. Νεφέλη, 2000
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
πετρωμένα μα ελαφρά στ’ άγγιγμα του χαρτιού,
μια τυπωμένη κίνηση που ανασυστήνει πάλι
μια σάρκινη όψη.
Τριγύρω ο χρόνος σαν αμέτοχος κριτής,
ανέγγιχτες εικόνες που φρουρούν τη μνήμη,
η σκέψη που αναρριγεί, η ζωή που λείπει,
το αδύνατο κάθε μεταβολής.
Κι όμως, σ’ αυτή τη μάταιη προσμονή,
σ’ αυτό το βλέμμα που σε βλέπει απ’ το κενό,
προτού επιστρέψεις στο αναπόφευκτο,
για λίγο στέκεις και διστάζεις.
Τότε τι φαίνεται η ματιά σου
ν’ αγκαλιάζει, αυτόν που κάποτε
άγγιξες, αυτόν που τώρα σε κοιτά,
το ίδιο το αρχαίο σου βλέμμα;
Το κάθε βλέμμα βαλσαμώνει βλέμματα νεκρά,
πρόσωπα οξειδωμένα από τη μνήμη μα ορατά
που έχουν καταλαγιάσει από καιρό
βαθιά μέσα στο σώμα.
Κι οι πέντε αισθήσεις λαξεύουν τους μύθους τους
σε μια επίφαση στιλπνή,
μια πλάνη βολική πως βλέπουμε
ό,τι βλέπουμε στ’ αλήθεια.
Το κάθε βλέμμα βλέπει μόνο το παρόν,
και δεν υπάρχει παρά χάρτινο πια
το παρελθόν, πολύ λιπόσαρκο
για ν’ αγγιχθεί το μέλλον.
Το κάθε βλέμμα βλέπει μόνο το παρόν,
μια αείρροη στιγμή, ένα ελάχιστο άπειρο
που χρονομέτρης δεν μπορεί κανείς
να συγκρατήσει.
Ένα χαμόγελο λειψό, μια χάρτινη όψη,
μια σκέψη αργή που εφησυχάζει εμπρός στο τέλος.
Ποιος βλέπει τώρα ποιον και ποιος τρομάζει,
τίνος τα μάτια αγγίζουν το κενό;
~
απὸ το βιβλίο Ιστορίες του ύπνου, εκδ. Νεφέλη, 2000
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
Ο Κώστας Κουτσουρέλης γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και μεταφραστική. Έζησε στη Γερμανία. Δημοσίευσε ποίηση, κείμενα για τη σκηνή, δοκίμια, μελέτες και μεταφράσεις. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής, το Μουσείο Μπενάκη, θέατρα της Αθήνας και της περιφέρειας και μελοποιήθηκαν από γνωστούς συνθέτες. Τα κριτικά του κείμενα περιστρέφονται γύρω από την εγχώρια και ξένη λογοτεχνία και σκέψη. Ανάμεσα στα βιβλία του συγκαταλέγονται το δοκίμιο "Κ. Π. Καβάφης" (2013), η ποιητική σύνθεση "Γράμμα στον Οδυσσέα Ελύτη" (2014), η μετάφραση της "Ηλιόπετρας" του Ο. Πας (β' έκδοση συμπληρωμένη, 2015) ο μονόλογος "Κρέων" και το σατιρικό "Λάμπρου Λαρέλη Vita Poetica" (αμφότερα το 2016). Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κίχλη το εκτεταμένο ποίημά του "Νύχτα". Τον Απρίλιο του 2019 η Μικρή Άρκτος εξέδωσε το δοκίμιό του "Η τέχνη που αυτοκτονεί: Για το αδιέξοδο της ποίησης του καιρού μας". Τον Δεκέμβριο του 2019 κυκλοφόρησαν τα "Ποιήματα" του Gottfried Benn σε εισαγωγή, μετάφραση και σχολιασμό δικό του (Gutenberg) και τον Ιούλιο του 2020 ο ποιητικός κύκλος "Η κόρη μου" (Κίχλη). Τον Φεβρουάριο του 2021 κυκλοφόρησε από τον ίδιο εκδότη η ανθολογία του «1821-2021» - Η Ελλάς των Ελλήνων: Δύο αιώνες εθνικά δεινά στον καθρέφτη της ποίησης. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι η συλλογή δοκιμίων «Τι είναι και τι δεν είναι η ποίηση», Μικρή Άρκτος 2021. Επιμελήθηκε εκδόσεις βιβλίων, αφιερώματα περιοδικών, διαδικτυακούς τόπους και ανθολογίες. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και λογοτεχνικά έντυπα. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες. Δίδαξε δημιουργική γραφή στο Ποιητικό Εργαστήριο του Ιδρύματος Σινόπουλου και λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ, το κοινό Μεταπτυχιακό Πρόγραµµα των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης και το Ινστιτούτο Γκαίτε. To 2010 εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στις εκδηλώσεις "Ρουρ - Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης" (Ruhr - Kulturhauptstadt Europas 2010). Για την ποίησή του η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα (2013). Για την εργασία του στους "Ύμνους στη νύχτα" του Νοβάλις τιμήθηκε το 2012 με το Βραβείο Άρη Αλεξάνδρου και το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης από τη Γερμανική Γλώσσα.
