Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Αντώνης Τσόκος, «Αϋπνία πρώτη» (απόσπασμα)

Πρόλογος
Μια αμύθητα αισιόδοξη κοπέλα έπεσε απ’ τον ουρανό στο μαξιλάρι μου. Φορούσε λευκό ψάθινο καπέλο και μπλε σατέν φόρεμα. Μου φάνηκε μυστήρια στο βλέμμα. Τη ρώτησα, από τόσους έμπειρους ονειροβάτες πώς ξέπεσε στο εμπριμέ μου μαξιλάρι. Έμεινε βουβή να ξύνει το κεφάλι της πάνω από το καπέλο. Δείγμα επικίνδυνα ευφυούς ανθρώπου. Την ξαναρώτησα. Μήπως δεν πρόλαβε να καταλάβει με την πρώτη ανάγνωση. Με κοίταξε νωχελικά. Με βλέμμα απόκοσμο και μια καρφίτσα πεταλούδα στο φουστάνι.

Αϋπνία πρώτη [απόσπασμα]
Κοπέλα

Είστε από εδώ;

Ονειροβάτης

Αν είστε κι εσείς, είμαι κι εγώ. Κόσμο ολάκερα δικό μου δεν τον αντέχει η τσέπη μου.

Κοπέλα

Είμαι από εκεί που τραγουδούν τρία γενναία τίποτα.

Ονειροβάτης

Είστε από τον τόπο που δεν μιλά κανείς τα μεσημέρια. Έχω έρθει μια φορά στα μέρη σας.  Άδικος κόπος. Δεν βρήκα ούτε ένα πρόθυμο σαγόνι ν’ ανταλλάξουμε δυο λέξεις για το καλό του χρόνου που κυλά.

Κοπέλα

Κοιτάξατε τον τόπο μου από λανθασμένη γωνία θλίψης. Αδικείτε τα μάτια σας.
Γι’ αυτό, δύσκολα σας πείθει ο Μορφέας.

Ονειροβάτης

Δεν κοιμάμαι από φόβο μην ερωτευθώ στον ύπνο μου.
~
από τη συλλογή Ώρες πληθυντικής αϋπνίας, εκδ. Γαβριηλίδης, 2017
πηγή το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό του ποιητή "Μονόκλ"

Ο Αντώνης Τσόκος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1976. Η ενασχόλησή του με το γράψιμο ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία, η δε αγάπη του για την ποίηση έχει στρέψει όλο του το ενδιαφέρον προς το μέρος της τα τελευταία κυρίως χρόνια. Γράφει επίσης πεζά, μικρές ιστορίες και παραμύθια. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο λογοτεχνικό περιοδικό "Μύρτιλο", στο ηλεκτρονικό περιοδικό ποίησης "Το παράθυρο", στον χώρο τέχνης και λόγου "το βιβλίο.net" και σε άλλα λογοτεχνικά ιστολόγια. Τα περισσότερα από τα έργα του αναρτώνται στο προσωπικό του ιστολόγιο "στεριανή ζάλη". Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί στην ανθολογία ποιημάτων «Τα ποιήματα του 2013» των εκδόσεων της Κοινωνίας των δεκάτων και στην «Ανθολογία ποιητών 2015-2017»  που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις 24 Γράμματα. Έχει συνεργαστεί με το περιοδικό The machine art press  τόσο στην ηλεκτρονική όσο και στην έντυπή του έκδοση.  
Το 2016 δημιούργησε το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό Μονόκλ.
Τίτλοι βιβλίων: Σουίνγκ με τ' άστρα (2013). Ένα ποτήρι ακόμη, Τσαρλς (2015). Ώρες πληθυντικής αϋπνίας (2017). Απ' την Εμμανουήλ Μπενάκη ως τα μεσάνυχτα (2019). 

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης