[…]
Θα έρθουν με τήβεννους
να σωφρονίσουν
και με λευκές ρόμπες
να υποτάξουν
κι εσύ πού θα είσαι
όταν έρθουν;
Πού θα είμαστε όλοι εμείς
όταν έρθουν;
[…]
~
Θα έρθουν με τήβεννους
να σωφρονίσουν
και με λευκές ρόμπες
να υποτάξουν
κι εσύ πού θα είσαι
όταν έρθουν;
Πού θα είμαστε όλοι εμείς
όταν έρθουν;
[…]
~
πηγή
Η Pat Parker (1944-1989) υπήρξε μαύρη, μητέρα δύο παιδιών, φεμινίστρια, λεσβία, εργάτρια, ποιήτρια, ακτιβίστρια. Όλες αυτές οι ιδιότητες διαμόρφωσαν ισότιμα την ταυτότητα και την ποιητική φωνή της, η οποία δύσκολα κατατάσσεται σε κάποιο προϋπάρχον είδος με όρους αποκλειστικά πολιτικούς, φυλετικούς ή φύλου. Η γραφή της άμεση, αφτιασίδωτη και αυτοβιογραφική εκθέτει πολλαπλές μορφές καταπίεσης και βίας (ρατσιστική, σεξιστική, ταξική, ομοφοβική), τη συμμετοχή στα κινήματα και τους αγώνες που αναδύθηκαν στις ΗΠΑ το ’60 και το ’70, αλλά και μια καίρια, οξυδερκή, εκ των έσω κριτική των κινημάτων αυτών.
Η Pat Parker (1944-1989) υπήρξε μαύρη, μητέρα δύο παιδιών, φεμινίστρια, λεσβία, εργάτρια, ποιήτρια, ακτιβίστρια. Όλες αυτές οι ιδιότητες διαμόρφωσαν ισότιμα την ταυτότητα και την ποιητική φωνή της, η οποία δύσκολα κατατάσσεται σε κάποιο προϋπάρχον είδος με όρους αποκλειστικά πολιτικούς, φυλετικούς ή φύλου. Η γραφή της άμεση, αφτιασίδωτη και αυτοβιογραφική εκθέτει πολλαπλές μορφές καταπίεσης και βίας (ρατσιστική, σεξιστική, ταξική, ομοφοβική), τη συμμετοχή στα κινήματα και τους αγώνες που αναδύθηκαν στις ΗΠΑ το ’60 και το ’70, αλλά και μια καίρια, οξυδερκή, εκ των έσω κριτική των κινημάτων αυτών.