Βασίλης Στεριάδης, «Γαλάζια Κόρινθος»

Ουρανός

Ο όποιος ουρανός να πάει να φέξει.

Το μεγάλο λαχείο «σιγουριά της ανοίξεως»
Εν τω μεταξύ η νύφη η παντοτινή
Με τα γαλάζια μυρμήγκια στην τσάντα της.

Λευκό- κίτρινο χρήμα του Μαΐου
Και του Πανεπιστημίου.
Να ήταν μπύρα ή να ήταν νύχτα

Αχτύπητη μπόρα

Με τα ψώνια

Με την κιλότα

Η επαρχία με ψώνια τρουακάρ
Και το αρχιψώνιο τη Μαρία για σταρ
Η επαρχία μασάει τον Ρενέ Σαρ.

Θα πρέπει να έχω θαφτεί
Η σχεδόν να έχω παντρευτεί
Μαζί με όλα τα βουτυρωμένα και τα φωτεινά
Όπως κατέρχονται από τον ουρανό

Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι
Η μαστίχα της νύχτας
Το αμάξι μου ή ένα λουλακί σχολείο
Το καπέλο μου ή ένας άγριος πυρετός
Μέσα στα ελληνικά χόρτα

Σε ποιο οροπέδιο πατάω;
Της Αγίας Παναγίας των αγγέλων;

Τίνος είναι το τραγούδι
Ο αδέσποτος σκύλος;

Πληγή ζώσα που πέθανε
Κακιά και πονηρή

Από το ποίημα γαλάζια Κόρινθος
Μέχρι το ποίημα Λουλού.

Λουλού, τα μάτια σου τέσσερα

Λουλού, το γαλάζιο μου κέρατο.

Τα άντερά μας, Λουλού
Το παντελόνι σου έγκυος

Τα όνειρά σου γεμάτα κοτόπουλα

Τα χαλασμένα σου φώτα στο δρόμο του κερατά

Λουλού, είμαι νούμερο, μη τα βάζεις μαζί μου
Που πήγα σο διάβολο

Κράτα τα πόδια σου κλειστά Λουλού.
~
από τη συλλογή Ντικ ο χλομός, εκδ. Κέδρος, 1976

πηγή

Ο Βασίλης Στεριάδης γεννήθηκε στο Βόλο το 1947. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Ο κ. Ίβο (1970), Το ιδιωτικό αεροπλάνο (1971), Έξη Ποιητές (Ιδιωτική Έκδοση/1971), Ντικ ο χλομός (1976), Το χαμένο κολιέ (1983), Ο προπονητής παίκτης (1992), Χριστούγεννα της ισοπαλίας (2002), και το πεζογράφημα Η κατηγορία Α1 (1979). Έγραψε κριτικές για ποίηση σε περιοδικά και στην εφημερίδα "Η Καθημερινή". Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα ιταλικά. Πέθανε στην Αθήνα, στις 16 Απριλίου 2003.