Εδώ
στης Γης τη μήτρα,
όπου οι λίθοι αώοι
και οι βυθοί μαρμαίροντες,
ίμερος καλπάζει
αέναος
να στύσει τον Ήλιο,
να γεννήσει
των ονείρων την πατρίδα
αμετάκλητη
στου καιρού το Κάλλος,
Φως ιθαγενές.
στης Γης τη μήτρα,
όπου οι λίθοι αώοι
και οι βυθοί μαρμαίροντες,
ίμερος καλπάζει
αέναος
να στύσει τον Ήλιο,
να γεννήσει
των ονείρων την πατρίδα
αμετάκλητη
στου καιρού το Κάλλος,
Φως ιθαγενές.
Η Μαρία Τσολιά γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1966 στην Άρτα. Σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Η μεταπτυχιακή της εργασία στη Νεοελληνική Φιλολογία από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης αφορά στην εικονοθεσία στο έργο του Νίκου Καββαδία. Εργάστηκε επί αρκετά έτη ως Γραμματεύς Διευθύνσεως και Σύμβουλος σε θέματα Ανθρωπίνων Πόρων. Την τελευταία δεκαπενταετία εργάζεται στον ευαίσθητο χώρο της Μετανάστευσης. Το 2013 εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή “Όσο κόκκινο μου αρνήθηκες” από τις εκδόσεις Οσελότος. Το 2015 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή “Συναληθεύουσα” από τις εκδόσεις Ιωλκός.
