Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Τάσος Πορφύρης, «Δάσος»

Τελικά έτσι τα κατάφερα ν᾿ αφήνω μια δουλειά
μισοτελειωμένη και ν᾿ αρχίζω άλλη.
Μ᾿ εσένα πίσω από κάθε πόρτα.
Το είδωλό σου σε κάθε καθρέφτη
τρελαίνοντάς με
ξεφλουδίζοντας τον ύπνο μου
μασουλώντας το από μέσα των ονείρων.

Βρες έναν τρόπο να με λυτρώσεις
να ξυπνώ και να ᾿μαι το αύριο
γιατί μετρώ τα χρόνια μου και μένει
ένας βροχερός Οκτώβρης και μια
μεγάλη περιπλάνηση στις ακρογιαλιές τού κορμιού σου.
Πού να σε μεταφυτέψω να φθίνεις χρόνο με το χρόνο
Γιατί εδώ ρίζωσες και θέριεψες
λουλουδίζεις χειμώνα καλοκαίρι
καταργώντας τις εποχές.

Σκάνε οι καρποί σου τις νύχτες πολύχρωμα βεγγαλικά
γεμίζοντας ένα γύρω την έκταση
Θα γίνεις δάσος και θα πνίξεις το σπίτι.
Θα με σταυρώσεις στα κλωνάρια του.
~
Από τη συλλογή Το εγκαταλειμμένο σπίτι, 1968
Ευχαριστώ την Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα
Ο Τάσος Πορφύρης διαβάζει ποιήματά του

Τάσος Πορφύρης: «Γεννήθηκα στον Άγιο Κοσμά Πωγωνίου το 1931 από γονείς αγρότες. Το 1938 μετανάστευσα με την οικογένειά μου στην Αθήνα όπου ο πατέρας μου είχε ανοίξει μαζί με τον πρώτο του ξάδελφο μαγαζί -ζαχαροπλαστείο- στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου 24. Τον Δεκέμβριο του 1941 πίσω στο χωριό από τον εφιάλτη της πείνας. Παραμονή μέχρι τον Δεκέμβρη του 1945 –τέσσερα χρόνια, τα χρόνια της εφηβείας, των πληγών, του έρωτα, της κατοχής, του αντάρτικου-. Τον Δεκέμβριο του 1945 πίσω στη «Βαβυλώνα». Μέση Β’ Εμπορική Σχολή στην οδό Λευκωσίας 60 στα Πατήσια, αποφοίτηση το 1949, έχω φίλους από το 1946 από τη Σχολή. Εξήντα χρόνια και ‘βάλε’ μια ζωή. Το 1955 δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης» το ποίημά μου: «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα». Συνεργάστηκα με τα περιοδικά: Μαρτυρίες, Σημειώσεις, Φηγός, Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, Ζωσιμάδες, Οροπέδιο, Πλανόδιον και Μανδραγόρας»

Τίτλοι βιβλίων: Νεμέρτσκα (Γεμεντζόπουλος, 1961). Tο εγκαταλειμμένο σπίτι (Θεσμός, 1968). Flash back (Λύσεις, 1971). Τοπίο (Λύσεις, 1973). Η πέμπτη έξοδος (Σημειώσεις, 1980). Τα λαβωμένα (Έρασμος, 1996). Πολυφωνικόν, ανθολογία Ηπειρώτικης ποίησης, (Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων, 2002). Σώμα κινδύνου (Ύψιλον,  2004). Η δοντάγρια, διηγήματα (Σοκόλης, 2006). Έρημα (Ύψιλον, 2008). Χρονοσυλέκτης (Ύψιλον, 2011). Νεμέρτσκα, ποιήματα 1961 - 2011 (Εκδόσεις των φίλων, 2011). Τα σπίτια, πεζογραφήματα. (Πανοπτικόν, 2013). Οι μέσα μας πληγές (Ύψιλον / βιβλία 2015). Ισόβια Θλίψη Ύψιλον / βιβλία 2019. Ρωσσοχώρι, Δροσιά και λίγο από Σταμάτα (Ρώμη, 2020) 

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης