Μοιράστηκα μαζί σου μια σιωπή
που ‘χε ακουμπήσει στα χείλη του γκρεμού
σ’ ένα άδροσο λίκνο
προτού να γεννηθούν οι λόγοι,
ούτε σωστά ούτε παράδοξα,
σα μια φυγή να μας περίμενε εκεί
Ξέχωρα και τους δυο,
χαμένους
Κι όμως μαζί
Εσύ δεν τρόμαξες εμπρός στ’ άγνωρο βλέμμα,
και δε φοβήθηκα βουβά να σε κοιτάξω
σα μια φυγή να μας περίμενε εκεί
πιο κάτω όπου βουλιάζανε τα στερεότυπά τους
λέξεις, αβρότητες
οι τόσες στριγκλιχτές μιλιές
που αρθρώνονται κι ορθώνεται
η μαύρη τρύπα της ψυχής
Εγώ κι εσύ σιωπήσαμε
όπως σηκώνει άγκυρες το πλοίο που σαλπάρει
όπως ψυχραίνονται οι ταξιδευτές
το χάραμα που αρχινούν το όργωμα των τόπων
Κατά πώς να ‘ταν φυσικό ανάμεσά μας
Μοιράστηκα μαζί σου τη σιωπή
που ‘χε περάσει από φεγγάρια ποθητά,
χείλια απόρθητα,
κι έφερνε γνώση κι ιστορίες μύριες,
μια υποψία συμβατού
και μια ντροπή των όσων κουβαλούσε
Κι όμως δεν έφυγε κανείς
Είναι που πήγαμε βουβοί προς τη φυγή μας,
εγώ κι εσύ,
και δεν καλύψαμε τα μάτια,
γι’ αυτό μπορώ και περπατώ γοργά τον κόσμο όλο,
μ’ ένα τριαντάφυλλο κλειστό,
με μια πατρίδα
που ‘χε ακουμπήσει στα χείλη του γκρεμού
σ’ ένα άδροσο λίκνο
προτού να γεννηθούν οι λόγοι,
ούτε σωστά ούτε παράδοξα,
σα μια φυγή να μας περίμενε εκεί
Ξέχωρα και τους δυο,
χαμένους
Κι όμως μαζί
Εσύ δεν τρόμαξες εμπρός στ’ άγνωρο βλέμμα,
και δε φοβήθηκα βουβά να σε κοιτάξω
σα μια φυγή να μας περίμενε εκεί
πιο κάτω όπου βουλιάζανε τα στερεότυπά τους
λέξεις, αβρότητες
οι τόσες στριγκλιχτές μιλιές
που αρθρώνονται κι ορθώνεται
η μαύρη τρύπα της ψυχής
Εγώ κι εσύ σιωπήσαμε
όπως σηκώνει άγκυρες το πλοίο που σαλπάρει
όπως ψυχραίνονται οι ταξιδευτές
το χάραμα που αρχινούν το όργωμα των τόπων
Κατά πώς να ‘ταν φυσικό ανάμεσά μας
Μοιράστηκα μαζί σου τη σιωπή
που ‘χε περάσει από φεγγάρια ποθητά,
χείλια απόρθητα,
κι έφερνε γνώση κι ιστορίες μύριες,
μια υποψία συμβατού
και μια ντροπή των όσων κουβαλούσε
Κι όμως δεν έφυγε κανείς
Είναι που πήγαμε βουβοί προς τη φυγή μας,
εγώ κι εσύ,
και δεν καλύψαμε τα μάτια,
γι’ αυτό μπορώ και περπατώ γοργά τον κόσμο όλο,
μ’ ένα τριαντάφυλλο κλειστό,
με μια πατρίδα
Η ποιήτρια και μεταφράστρια Μαρία Θεοφιλάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983 όπου και ζει. Έχει σπουδάσει Μάρκετινγκ και Επιχειρησιακή Έρευνα στην ΑΣΟΕΕ κι έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στα Οικονομικά αλλά κι έχει παρακολουθήσει παιδαγωγικά μαθήματα στην ΑΣΠΑΙΤΕ. Τίτλοι βιβλίων: Αν[ων]υμα (Δωδώνη, 2010)
