Αλεξάνδρα Μπακονίκα, «Διαδρομή»

Λόγια σαν από την πιο βαθιά
φωνή της ύπαρξής της:
«Οργιαστική η φύση με τα πυκνά δάση της,
καθώς ταξίδευα με το λεωφορείο.
Οργιαστικό και το ξύπνημα της φαντασίας μου.
Πρόσωπα των ερώτων μου έβγαιναν από τα δένδρα
και με φιλούσαν.
Σαν να έπαιζαν κρυφτό,
εξαφανίζονταν κι επανέρχονταν στην επόμενη στροφή,
στο επόμενο ίσιωμα του δρόμου
για να εκμαυλίσουν.
Με καλούσαν σε μια συνεχή κραιπάλη
φιλιών, αγγιγμάτων και στάσεων.
Με τη φαντασία μου αποχαλινωμένη,
ένα σύμπλεγμα αφροδισιακών οραμάτων
ήταν η διαδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος.»

~
από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα, εκδ. Πόλις, 2021

κριτική της συλλογής (Ευσταθία Δήμου)
πηγή

Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, καθώς και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει έντεκα ποιητικές συλλογές. Ποιήματά της και κριτικά της σημειώματα δημοσιεύθηκαν σε πολλά έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά. Βιβλία της εκδόθηκαν στην Ινδία και στον Καναδά, με ανθολογημένα ποιήματά της μεταφρασμένα στα αγγλικά στην έκδοση: “Lovers and Lairs. Poems from the Greek”, μετ. Richard Scorza (Samkaleen Prakashan, New Delhi, 1992). Ποιήματά της μεταφράστηκαν επίσης στα γερμανικά, τα σουηδικά, τα αλβανικά και τα κροατικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Ανοικτή γραμμή (Διαγώνιος 1984). Το γυμνό ζευγάρι κι άλλα ποιήματα (Διαγώνιος 1990). Lovers and lairs: Poems from the Greek, Samkaleen Prakashan (1992). Θείο κορμί (Διαγώνιος 1994). Μαυλιστικά (Μπιλιέτο 1997). Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (Εντευκτήριο 2000). Πεδίο πόθου (Μεταίχμιο 2005). Ηδονή και εξουσία (Μεταίχμιο 2009). Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (Σαιξπηρικόν 2012). Ο κόσμος απροκάλυπτα (Εντευκτήριο 2018). Ντελικάτη γυναίκα (Πόλις 2021). 

Το ιστολόγιο της ποιήτριας bakonika.blogspot.com