Γιάννης Κοντός, «Λένε ότι πρέπει να συμφιλιωθούμε με την πραγματικότητα»

Ποια πραγματικότητα; Αυτόν τον αέρα
που τρέχει γύρα μας, αυτά τα φιλιά
που δεν πιάνονται. Πρέπει να σοβαρευτούν
οι σοβαροί, να γελάσουν οι αγέλαστοι,
για να πετάξουν τα πουλιά.

Ποια πραγματικότητα, απροετοίμαστοι
για το χώμα. Το φως ή το σκοτάδι
ή η ώχρα των ονείρων. Κυρίως όμως
το παιδάκι με τα ναυτικά
να βγαίνει απ’ τη φωτογραφία
και να κλαίει στο πάτωμα για το μπλε

Ποια πραγματικότητα
υπάλληλοι του καιρού,
που λερώνετε τα νερά
και δεν ανάψατε ποτέ κερί,
αλλά αναπαύεστε στον ηλεκτρισμό
και στις μεγαλοβατώρες.

Ποτέ δεν θα αγγίξετε
το λευκό ύφασμα του απροσδιόριστου.

~
Από την ποιητική συλλογή Πρόκες στα σύννεφα, εκδ. Κέδρος, 1999

(εξαντλημένο σε κάθε αναζήτηση)

ευχαριστώ την Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα
τίτλοι του ποιητή

 

Ο Γιάννης Κοντός (Αίγιο, 1943 – Αθήνα, 2015) ήταν Έλληνας συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός και μεταφραστής. Σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε ως ασφαλιστής. Μεταξύ 1971-1976 διατήρησε, μαζί με τον Θανάση Νιάρχο, το βιβλιοπωλείο "Ηνίοχος", σημείο συνάντησης λογοτεχνών και διανοούμενων κατά τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε με ποίηση το 1965, και με το πρώτο του βιβλίο, το 1970. Έχει εκδώσει δεκαπέντε ποιητικά βιβλία, δύο βιβλία με πεζά κείμενα ("Τα ευγενή μέταλλα", τ. 1 και 2), και τρία βιβλία για παιδιά. Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1973 πήρε τη χορηγία του Ιδρύματος Ford. Επί σειρά ετών ήταν συνεργάτης του ραδιοφώνου καθώς και των εκδόσεων "Κέδρος". Είχε κατά διαστήματα συνεργαστεί με περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού καθώς και με το "Το Βήμα της Κυριακής". Το 1980 κυκλοφόρησε δίσκος με μελοποιημένα ποιήματά του από τον συνθέτη Νίκο Καλλίτση, με τον τίτλο "Απόπειρα". Είχε γράψει κείμενα για σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους. Τον Απρίλιο του 1992 εκδόθηκε μια επιλογή ποιημάτων του με τίτλο "Όταν πάνω από την πόλη ακούγεται ένα τύμπανο", σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, εικονογραφημένη από τον ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά. Το ενδέκατο βιβλίο του, "Πρόκες στα σύννεφα", 1999, είναι μια ανθολόγηση όλων των ποιητικών του βιβλίων, που έκανε ο ζωγράφος Γιάννης Ψυχοπαίδης, την οποία συμπλήρωσε με 20 χαρακτικά. Δίδασκε σε σχολή θεάτρου. Το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή "Ο αθλητής του τίποτα". Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου.