Γκαμπριέλα Μιστράλ (Gabriela Mistral), «Καθώς πέφτει το χιόνι»

Κατέβηκε το χιόνι σαν ένα θείο πλάσμα
επίσκεψη να κάνει σε τούτη την κοιλάδα.
Κατέβηκε το χιόνι - των αστεριών νυφούλα
έλα να την ιδούμε στο χώμα καθώς πέφτει.

Γλυκιά που είναι! φτάνει σαν το εξαίσιο πλάσμα,
σιωπηλά, λες τρέμει μήπως κακό και κάνει,
σαν όνειρο είν' όμοια και σαν φεγγάρι πέφτει,
έλα να την ιδούμε λευκή που κατεβαίνει.

Άσπιλο! Την κοιλάδα κύττα πώς σου καντάει
με γιασεμάνθι αφράτο από τη μια στην άλλη
είναι τόσο 'λαφρά λεπτά τα δάχτυλά του
που σαν πνοή περνούνε δίχως να την αγγίξουν.

Όμορφο! Δεν σου φαίνεται σαν το θαυμάσιο δώρο
που ένας άλλος Δωρητής ήρθε να σου χαρίσει;
που βγάζει το μεταξωτό μανδύα του και τον ρίχνει
αθόρυβα την ταπεινή κοιλάδα σου να ντύσει;

Άσε στο μέτωπό σου τ' άνθος του να σου σπείρει
και τ' αλαφρό φτερό του πάνω σου ν' ακουμπήσει,
ποιος ξέρει αν ένα μήνυμα δεν φέρνει στους ανθρώπους
έν άσπρο γράμμα από τα χέρια του Κυρίου!
~
μετάφραση: Ρίτα Μπούμη - Ν.Παπά
Ρίτα Μπούμη - Ν.Παπά: Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία (6 τόμοι), εκδ. Δ.Ι.Τσουράκη
πηγή