(1).jpg)
.png)
Δεν έμεινε από τη Σαλώμη
παρά τ’ όνομά της.
Με το βαμμένο νύχι της
στη ζώνη μου τρύπες ανοίγει·
έτσι παχαίνω έτσι αδυνατίζω
έτσι μια μέρα παίρνει ένα ταξί
σκύβει τα χείλη της στον ταξιτζή
και προσκυνάει το γκάζι του με λύσσα.
Κάποτε με θυμάται. Κατεβαίνει.
Στην πίσω λαμαρίνα αιμόφυρτο Έκτορα
μου δίνει απ’ το βυζί της μια γουλιά
ν’ αντέξω. Ύστερα: Πάμε
τον προστάζει ξανασκύβοντας.
Έκλαιγε τρύπες δάκρυα
η χλαίνη μου
σαν φτάσαμε στο σπίτι.
Με το κεφάλι μόνο
στην κρεβατοκάμαρα.
Απ’ το λαιμό κι απάνω ξεπροβάλλω
βυζαίνοντας λίγη δροσιά στο κρύο σεντόνι.
Ω τι θεσπέσιο σώμα κι εγώ ασώματος.
Να τη σκοτώσω
με τι χέρια
να την τρυπήσω μες στον ύπνο της
με τι με τι·
αργά κι αθόρυβα
γλιστρώντας κάτω απ’ τα σεντόνια
τι Γιάννης Βαπτιστής
τι Γιάννης Βαπτιζόμενος
ούρλιαξε τώρα, ουρλιάζω
πιες τον αρχαίο χορό σου
τον τελευταίο φαλλό μου
το κεφάλι μου.
παρά τ’ όνομά της.
Με το βαμμένο νύχι της
στη ζώνη μου τρύπες ανοίγει·
έτσι παχαίνω έτσι αδυνατίζω
έτσι μια μέρα παίρνει ένα ταξί
σκύβει τα χείλη της στον ταξιτζή
και προσκυνάει το γκάζι του με λύσσα.
Κάποτε με θυμάται. Κατεβαίνει.
Στην πίσω λαμαρίνα αιμόφυρτο Έκτορα
μου δίνει απ’ το βυζί της μια γουλιά
ν’ αντέξω. Ύστερα: Πάμε
τον προστάζει ξανασκύβοντας.
Έκλαιγε τρύπες δάκρυα
η χλαίνη μου
σαν φτάσαμε στο σπίτι.
Με το κεφάλι μόνο
στην κρεβατοκάμαρα.
Απ’ το λαιμό κι απάνω ξεπροβάλλω
βυζαίνοντας λίγη δροσιά στο κρύο σεντόνι.
Ω τι θεσπέσιο σώμα κι εγώ ασώματος.
Να τη σκοτώσω
με τι χέρια
να την τρυπήσω μες στον ύπνο της
με τι με τι·
αργά κι αθόρυβα
γλιστρώντας κάτω απ’ τα σεντόνια
τι Γιάννης Βαπτιστής
τι Γιάννης Βαπτιζόμενος
ούρλιαξε τώρα, ουρλιάζω
πιες τον αρχαίο χορό σου
τον τελευταίο φαλλό μου
το κεφάλι μου.
Ο Γιάννης Βαρβέρης (Αθήνα, 1955 - Αθήνα, 2011) ήταν Έλληνας ποιητής της γενιάς του '70, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Σπούδασε νομικά. Εξέδωσε έντεκα ποιητικές συλλογές, με πρώτη την "Εν φαντασία και λόγω" (1975), ενώ η τελευταία, δωδέκατη συλλογή του εκδόθηκε λίγο μετά το θάνατό του ("Βαθέος γήρατος", 2011). Επίσης μετέφρασε και εξέδωσε έργα των Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Μολιέρου, Μαριβώ, Ουίτμαν, Σαντράρ, Πρεβέρ, Μρόζεκ, Κάριγκτον, Φέρρε, Μπρασένς καθώς και μια ανθολογία για το θάνατο. Από το 1976 έγραφε κριτική θεάτρου (περιοδικά "Τομές" και "Η Λέξη", εφημερίδα "Η Καθημερινή"). Αυτά και άλλα θεωρητικά του κείμενα για το θέατρο εκδόθηκαν σε έξι τόμους ("Η κρίση του θεάτρου" -πέντε τόμοι, "Πλατεία θεάτρου"). Το 1996 του απονεμήθηκε το Κρατικό βραβείο Κριτικής - Δοκιμίου. Ποιήματά του μεταφράστηκαν και περιλήφθηκαν σε ανθολογίες στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα ρουμανικά. Μεταφράσεις του αττικής και νέας κωμωδίας παρουσιάστηκαν στην Επίδαυρο και σε άλλα θέατρα. Το 2001 του απονεμήθηκε το Βραβείο Καβάφη για τη συγκεντρωτική έκδοση "Ποιήματα 1975-1996". Το 2002 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για την ποιητική συλλογή "Στα ξένα". Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων.
