Όταν ο αγριότερος των ανθρώπων
έπεσε στην παγίδα του
κοίταξε γύρω για θηράματα.
Όταν δε βρέθηκε κανένα
στην πλοκή του
ξέχασε να σκαρφαλώσει έξω
απʼ την ενέδρα του
κι άρχισε τις σάρκες του να τρώει
έπεσε στην παγίδα του
κοίταξε γύρω για θηράματα.
Όταν δε βρέθηκε κανένα
στην πλοκή του
ξέχασε να σκαρφαλώσει έξω
απʼ την ενέδρα του
κι άρχισε τις σάρκες του να τρώει
από θυμό
μέσα στο λάκκο πʼ έσκαψε η κακία.
Όταν τον ξαναείδαμε
αγνώριστος˙
καλοβαλμένος, ξυρισμένος
πράος κι ευωδιαστός.
Τι έγινε στο λάκκο του δε μάθαμε.
Απόμεινε, λέει, μόνος του
κι έφερε δώρο μέλι
το θεριό.
μέσα στο λάκκο πʼ έσκαψε η κακία.
Όταν τον ξαναείδαμε
αγνώριστος˙
καλοβαλμένος, ξυρισμένος
πράος κι ευωδιαστός.
Τι έγινε στο λάκκο του δε μάθαμε.
Απόμεινε, λέει, μόνος του
κι έφερε δώρο μέλι
το θεριό.
O Δημήτριος Γ. Μουζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Κατάγεται από την Άνδρο. Σπούδασε Βιολογία και Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Πατρών, από το οποίο έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Οικολογία-Διαχείριση και Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Τίτλοι βιβλίων: Η Αδελφότητα της Θλίψης (Δωδώνη, 2006). Υδροβάτης (Δωδώνη, 2007). Αυτάρεσκη Σιωπή (Ενδυμίων, 2009). Βρουξιστής (Σιδόντας, 2011). Βαβυλώνα (Ποιήματα Των Φίλων, 2013)