Αγαπούσε, σπάνια μεν,
αλλά αγαπούσε.
Ποιος νοιάζεται για τη διάρκεια;
Την είδαν στον κήπο·
μιλούσε χωρίς να κινεί τα χείλη
του εξηγούσε τα μπερδέματά της
του έδινε κάποιες απ' τις αγωνίες της
γινόταν πολύ μικρούλα.
Περίμενε να την πιάσει εκείνη
η γλυκιά κούραση
αυτή του λεωφορείου στο σχόλασμα.
Πού πήγαν οι θυμωμένοι;
Πόσο υπομονή έχουν ακόμη οι ανυπόμονοι;
Κρατιέται από κάποια μεσημέρια.
Έχει ανάγκη να θαρρεί
πως βρίσκεται στη μέση.
Μισούσε βουβά
περίμενε να το πει
κάποιος άλλος
με λόγια, με αιτίες, με σχόλια.
Τον άκουγε και χαμογελούσε.
Χωρίς να κινεί τα χείλη.
αλλά αγαπούσε.
Ποιος νοιάζεται για τη διάρκεια;
Την είδαν στον κήπο·
μιλούσε χωρίς να κινεί τα χείλη
του εξηγούσε τα μπερδέματά της
του έδινε κάποιες απ' τις αγωνίες της
γινόταν πολύ μικρούλα.
Περίμενε να την πιάσει εκείνη
η γλυκιά κούραση
αυτή του λεωφορείου στο σχόλασμα.
Πού πήγαν οι θυμωμένοι;
Πόσο υπομονή έχουν ακόμη οι ανυπόμονοι;
Κρατιέται από κάποια μεσημέρια.
Έχει ανάγκη να θαρρεί
πως βρίσκεται στη μέση.
Μισούσε βουβά
περίμενε να το πει
κάποιος άλλος
με λόγια, με αιτίες, με σχόλια.
Τον άκουγε και χαμογελούσε.
Χωρίς να κινεί τα χείλη.
Ο Νίκος Κυριακίδης γεννήθηκε το 1960 πίσω απ’ τα προσφυγικά του Αϊ-Σώστη, στην Αθήνα. Είναι μαθηματικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Επιχειρησιακή έρευνα στη Γαλλία. Ασχολείται από παλιά με την ποίηση, αλλά πρωτοεμφανίστηκε στο διαδίκτυο το 2011. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Δρόμοι με ματωμένα γόνατα, εκδόσεις Ars Poetica (2013). Γύμνασμα από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» (2015). Χρόνος, εκδ. Σαιξπηρικόν (2017). Οι Πικροί Άνθρωποι, εκδ. «Όστρια» (2018). Ψευδή πορφύρα περιβάλλεται, εκδ. Ρώμη (2021). Η κέντα, εκδ. Ρώμη, (2021). Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές ανθολογίες. Έχει βραβευτεί με πρώτο βραβείο και επαίνους σε διαγωνισμούς ποίησης, με τελευταία του συμμετοχή το 2015 στον Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης με θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη», όπου έλαβε το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού στο σκέλος της ποίησης. Συγγράφει επίσης θεατρικά έργα.