Σε κοιτώ μες στο τρόμο
με το βλέμμα της τρελαμένης μου αβεβαιότητας,
είμαστε κατεστραμμένοι απ’ τη φαντασία μας,
το σώμα έχει διαμελιστεί
ως το χάραμα δε θα’ χουμε αντέξει.
Όσο κι αν υπερασπίστηκα να σώσω
τους σκοτωμένους απ’ το μαύρο τους απελπίστηκα.
Διότι ακόμη και η τυραννία θέλει γερό στομάχι
για να την πάμε ως το τέλος της.
Όταν ανακαλύψαμε πως η αγάπη στο τέλος
απαγκιστρώνεται,
με κοίταξες στα μάτια και είπες:
ή το φως ή εμένα.
Αν και διαισθάνομαι μια σπουδαία αλληγορία
λατρεύω εκείνους που ενώ φοβούνται τόσο
προτιμούν την κάθαρση.
με το βλέμμα της τρελαμένης μου αβεβαιότητας,
είμαστε κατεστραμμένοι απ’ τη φαντασία μας,
το σώμα έχει διαμελιστεί
ως το χάραμα δε θα’ χουμε αντέξει.
Όσο κι αν υπερασπίστηκα να σώσω
τους σκοτωμένους απ’ το μαύρο τους απελπίστηκα.
Διότι ακόμη και η τυραννία θέλει γερό στομάχι
για να την πάμε ως το τέλος της.
Όταν ανακαλύψαμε πως η αγάπη στο τέλος
απαγκιστρώνεται,
με κοίταξες στα μάτια και είπες:
ή το φως ή εμένα.
Αν και διαισθάνομαι μια σπουδαία αλληγορία
λατρεύω εκείνους που ενώ φοβούνται τόσο
προτιμούν την κάθαρση.
Η Φραντζέσκα Άβερμπαχ γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα και έκανε παιδαγωγικές σπουδές. Μελέτησε ποίηση στο εργαστήρι του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Συμμετείχε στην συντακτική ομάδα των εκδόσεων Μανδραγόρας. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή: Aπώλειες, Θράκα, 2019. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
