(1).jpg)
.png)
Το ποίημα έχει πάντοτε μια λέξη
περιττή
πʼ ούτε με λάστιχο μπορείς
ούτε με το σφουγγάρι να τη διώξεις
γιατί όταν λέξη μες σε ποίημα
σταθεί
από την αγαλλίαση του στίχου της
δε βγαίνει.
Ένας τρόπος για νʼ απαλλαγείς
είναι να τη σαγηνεύσεις
να της τάξεις άλλο ποίημα
καλύτερο
και τραγουδώντας της την καινούρια αρχή
σʼ έναν καινούριο δρόμο να τη βάλεις.
Ο άλλος τρόπος είναι να τη σβήσεις
να σπρώξεις τη χούφτα σου στο στόμα σου
τη γλώσσα να σου ξεριζώσει
και με το αίμα της στο χέρι σου
να τρίψεις πάνω στο χαρτί
τα λόγια που δεν έπρεπε να πεις.
περιττή
πʼ ούτε με λάστιχο μπορείς
ούτε με το σφουγγάρι να τη διώξεις
γιατί όταν λέξη μες σε ποίημα
σταθεί
από την αγαλλίαση του στίχου της
δε βγαίνει.
Ένας τρόπος για νʼ απαλλαγείς
είναι να τη σαγηνεύσεις
να της τάξεις άλλο ποίημα
καλύτερο
και τραγουδώντας της την καινούρια αρχή
σʼ έναν καινούριο δρόμο να τη βάλεις.
Ο άλλος τρόπος είναι να τη σβήσεις
να σπρώξεις τη χούφτα σου στο στόμα σου
τη γλώσσα να σου ξεριζώσει
και με το αίμα της στο χέρι σου
να τρίψεις πάνω στο χαρτί
τα λόγια που δεν έπρεπε να πεις.
O Δημήτριος Γ. Μουζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Κατάγεται από την Άνδρο. Σπούδασε Βιολογία και Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Πατρών, από το οποίο έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Οικολογία-Διαχείριση και Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Τίτλοι βιβλίων: Η Αδελφότητα της Θλίψης (Δωδώνη, 2006). Υδροβάτης (Δωδώνη, 2007). Αυτάρεσκη Σιωπή (Ενδυμίων, 2009). Βρουξιστής (Σιδόντας, 2011). Βαβυλώνα (Ποιήματα Των Φίλων, 2013)
