Η φωνή χάθηκε απότομα στο βουητό της πόλης
Η Μαργαρίτα, με δυο κραυγές μάδησε τα πέταλά της
Άναυδη κοιτά το κόκκινο τσιμέντο
Ένα θρόισμα πεταλούδας άκουσε μόνο, απαλό
Είδε τον έρωτα να δραπετεύει στα λευκά φτερά της
Ύστερα, δεν απόμεινε στάλα ζωντανού ονείρου
Η βράχνα έπνιξε τις τελευταίες χορδές
Πώς να γράψουμε πια για τον έρωτα;
Τώρα το κόκκινο, άλλα πράγματα σημαίνει
πηγή
Η Μαργαρίτα, με δυο κραυγές μάδησε τα πέταλά της
Άναυδη κοιτά το κόκκινο τσιμέντο
Ένα θρόισμα πεταλούδας άκουσε μόνο, απαλό
Είδε τον έρωτα να δραπετεύει στα λευκά φτερά της
Ύστερα, δεν απόμεινε στάλα ζωντανού ονείρου
Η βράχνα έπνιξε τις τελευταίες χορδές
Πώς να γράψουμε πια για τον έρωτα;
Τώρα το κόκκινο, άλλα πράγματα σημαίνει
πηγή
Η Γεσθημανή Σιδερίδη, κατάγεται από την Λεκάνη Καβάλας και γεννήθηκε στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας το 1971. Ασχολήθηκε με την ποίηση, παρακινούμενη από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της και δεν σταμάτησε ποτέ τους ρυθμούς που την κάνουν να βιώνει τούτο το όμορφο ταξίδι της ζωής. Κάνοντας μια στάση στον λόγο της θα επισημάνουμε ότι για την Γεσθημανή η ποίηση είναι μια διαρκής προσπάθεια να ζωντανέψει μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο μια μυρωδιά ή να ελευθερώσει απ’ την ανία της απόλυτης σιωπής ένα ήχο. Πέρασε ένα μικρό χρονικό διάστημα της ζωής της στην Αυστραλία μετά τον επαναπατρισμό της οικογενείας της μεγάλωσε στον Ορχομενό της Βοιωτίας. Σπούδασε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα σε Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο. Πολλά ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά ενώ συμμετείχε και σε συλλογικές εκδόσεις. Φύση αισιόδοξη αντιμετωπίζει με τόλμη και θετική σκέψη τα εμπόδια που συναντά στην ζωή της. Και όπως η ίδια αναφέρει : «Κάθε αγώνας ήταν μια πρόκληση για νίκη και φυσικά αυτό μόνον όταν είσαι αισιόδοξος μπορείς να το καταφέρεις. Η αγάπη, το χαμόγελο και οι όμορφες σκέψεις, είναι τα πλέον ανίκητα “όπλα” για τη ζωή». πηγή - συνέντευξη της ποιήτριας