Γιώργος Σεφέρης, «Ρίμα»

Χείλια, φρουροί της αγάπης μου που ήταν να σβήσει
χέρια, δεσμά της νιότης μου που ήταν να φύγει
χρώμα προσώπου χαμένου κάπου στη φύση
δένδρα... πουλιά... κυνήγι...

Κορμί, μαύρο μες το λιοπύρι σαν το σταφύλι
κορμί πλούσιο καράβι μου, που ταξιδεύεις;
Είναι η ώρα που πνίγεται το δείλι
και κουράζομαι ψάχνοντας τα ερέβη...

(Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει).

~
από τη συλλογή Στροφή, 1931
(ενότητα Κοχύλια, Σύννεφα)
από το βιβλίο Σεφέρης  Ποιήματα, Εκδ. Ίκαρος, 2014
πηγή