Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Αντώνης Μπαλασόπουλος, «Ύψος»

Σταδιακά, ο ίλιγγος της
ανελισσόμενης στροφής.
Οι πνεύμονες κοπιάζουν
μ’ ένα αραιότερο
οξυγόνο. Στο έρημο
σχεδόν τοπίο, αράδες
από ελάχιστα, θαμπά φυτά.
Σαν η καθαρότητα,
φέρουσα εγκαύματα
απ’ τον πάγο,
να μη σηκώνει ρούχο
στη γύμνια της. Σαν κάτι
αυστηρό και ζηλότυπο
να ορίζει το χώρο, καρφώνοντας
πασσάλους υψομέτρου στη γη.
Κι αυτή, σαν ξυσμένη
μολυβιού μύτη καθώς
ανεβαίνεις ψηλότερα:
μια σκλήθρα στα γυμνά πόδια
του ορφανού και γαλάζιου
παιδιού από πάνω.
 
Ο Αντώνης Μπαλασόπουλος γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλική Λογοτεχνία και την Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, στις ΗΠΑ. Από το 2001 εργάζεται, αρχικά ως Λέκτορας και τώρα ως Αναπληρωτής Καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας, στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπου ειδικεύεται στην λογοτεχνία της Ουτοπίας από την αρχαιότητα ως το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα,τη σχέση Ουτοπίας και μοντερνισμού, την πολιτική θεωρία, τη φιλοσοφία, και την κριτική θεωρία. Από τον Μάιο του 2019 είναι Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Τίτλοι βιβλίων: Το βιβλίο των μικρών συλλογισμών (2011). Πολλαπλότητες του μηδενός (2020). Λευκό στο λευκό (2021). Ο κύβος και άλλες ιστορίες (2021).
 

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης