Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Άννα Αχμάτοβα (Aнна Ахмaтова), «Πρόλογος ή όνειρο μέσα στ' όνειρο»

 Μιλάει εκείνη:

Δεν υπάρχει άλλος στην κόσμο
τόσο αφιλόξενος και άστεγος.
Για σένα είναι θαρρείς του λαούτου η φωνή
μέσα από την απόκοσμη διάφανη αυγή.
Μάθε με τον εαυτό σου να παλεύεις,
εσύ που φάνηκες στο τελευταίο μου όνειρο,
να καταραστείς ξανά το τρίξιμο του πηγαδιού,
το θρόισμα των πεύκων, το μαύρο της κουρούνας κρώξιμο,
το έδαφος στο οποίο περπάτησα
το κίτρινο αστέρι στο παραθύρι μου,
εκείνη που ήμουν κι εκείνη που έγινα,
κι εκείνη τη στιγμή που σου είπα
ότι, νομίζω, πως στον ύπνο μου σε είδα.
Και στην ανάσα απ' τις κατάρες σου
τώρα νομίζω πως ακούω τούτες τις λέξεις:
εκείνες που είναι πιο μεθυστικές και σφιχτές από την αγκαλιά
μα τρυφερές σα το πρώτο της άνοιξης χορτάρι.

Μιλάει εκείνος:

Ας είσαι τρεις φορές πιο όμορφη απ' τους αγγέλους,
ας είσαι αδελφή των ιτιών του ποταμού,
με το τραγούδι μου θα σε σκοτώσω,
χωρίς το αίμα σου στη γη να χύσω,
χωρίς με το χέρι μου να σε αγγίξω,
χωρίς μια φορά να κοιτάξω, να σ' αγαπώ θα πάψω,
μα με τον απίστευτο σου στεναγμό
την δίψα μου, επιτέλους, θα χορτάσω.
Εκείνη που πλανιότανε στον κόσμο πριν εμένα,
πιο τρομερή απ' την παγωνιά, πιο φλογερή απ' τη φωτιά,
εκείνη που και τώρα αιωρείται στον αέρα,
από αυτήν εμένα θα ελευθερώσεις.


Ακούγεται από μακριά:

Τα χάδι αρνείσαι, προσβάλεις με την επιμονή,
                        μπαίνεις χωρίς να χτυπήσεις,
όλα μαζί σου θα είναι απολαυστικά,
                        ακόμη κι ο χωρισμός.
Ας διαλυθεί στη μοχθηρή μοίρα
                        ο πορφυρός αφρός,
μα ας ηχήσει σαν όρκος για σένα
                        ακόμη και η προδοσία...
εκείνης που γνώρισε και τη φρίκη και την τιμή
                        της επέκεινα ζωής...
Το όνομα σου τώρα να προφέρω
                        είναι σαν θάνατος.

Κομάροβο
1963

Το τραγουδάκι του τυφλού:

Μην πιάνεις τον εαυτό σου από το χέρι...
μην οδηγείς τον εαυτό σου στο ποτάμι...
τον εαυτό σου με δάχτυλο μη δείχνεις....
περπατάς, περπατάς και σκοντάφτεις.

Τασκένδη 1942
~
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
πηγή και το ποιήμα στα ρωσικά

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης