Νίκος Σουβατζής, «Οι ίδιες πανάρχαιες κραυγές»

Είναι κάτι άνθρωποι
που η σιωπή τους σε ξεκουφαίνει,
τα πρόσωπά τους σκαμμένα απ' τον χρόνο,
τα χέρια τους βαθιά χωμένα
στις τσέπες για να ζεσταθούν,
καρφώνουν τα μάτια τους πάνω σου
κι αδειάζουν μέσα σου μια θάλασσα από πόνο

Είναι κάτι άνθρωποι που τους βλέπεις
τα χειμωνιάτικα απογεύματα
κουλουριασμένους σε μια γωνιά,
σαν ξεχασμένοι απ' τον κόσμο
πεθαίνουν κι αναστένονται
χιλιάδες φορές πριν ξημερώσει
κι απ' το στόμα τους βγαίνουν
οι ίδιες πανάρχαιες κραυγές των κολασμένων

~
από τη συλλογή Χειμερινή ισημερία, Ψηφιακή έκδοση, 2019
έντυπη έκδοση (2016)

Ο Νίκος Σουβατζής γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1977. Έχει εργαστεί ως συντάκτης σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα. Ασχολείται με την πεζογραφία και την ποίηση. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά και έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Τίτλοι βιβλίων: Αναχώρηση - συλλογή διηγημάτων (Σαΐτα, 2014). Χειμερινή ισημερία (Bookstars - Γιωγγαράς, 2016). Μετά από χιλιάδες φεγγάρια - Αστυνομική νουβέλα (Anima Εκδοτική, 2018). Ανατολική περίπολος (Ηδυέπεια, 2021)

Η ιστοσελίδα του ποιητή chimerianarki.wordpress.com