Γιώργος Σεφέρης, «Αυτοκίνητο»

Στη δημοσιά σαν αγκαλιά
δίκλωνη ενός διαβήτη
του αγέρα δάχτυλα στη χαίτη
και μίλια στην κοιλιά,

οι δυο μας φεύγαμε αδειανοί
βιτσιά για το ήπιο βλέμμα
φτιασίδι ο νους, φτιασίδι το αίμα
γυμνοί! γυμνοί!, γυμνοί!

…Σ’ ένα κρεβάτι μ’ αψηλό
κι’ αλαφρύ προσκεφάλι
πως ξεγλυστρούσε αλάργα η ζάλη
σαν ψάρι στο γιαλό…

Στη δίκλωνη τη δημοσιά
φεύγαμε κορμιά μόνο
με τις καρδιές σε κάθε κλώνο
χώρια, ζερβά-δεξιά.

~
από τη συλλογή Στροφή, 1931
(ενότητα Κοχύλια, Σύννεφα)
από το βιβλίο Σεφέρης  Ποιήματα, Εκδ. Ίκαρος, 2014
πηγή