Χριστίνα Γεωργιάδου, «Χρόνου εγκώμιο»

Καθρεφτίζεται το βλέμμα μου
στα μάτια σου
κι από κει
μυριάδες αντανακλάσεις κόσμων
αιωρούνται αλλεπάλληλες
κρεμάμενες
σε νεύρα φύλλων
σε κύματα φωτός

Νέφινη σάρκα
ο χρόνος
διαστέλλεται, συστέλλεται
διασπάται
αλλοιώνεται
Βυθίζεται
σε δεξαμενές ενοράσεων

Αντικατοπτρίζεται το πριν
στην κοίλη διαφάνεια του τώρα·
θωπευτικά κυκλώνει
τον μέλλοντα αιώνα
και διαλύεται

Μπάζουν νερά τα είδωλα
μουδιάζουν τα όνειρα
συσπάται η ύλη

– λαξευμένες οι πέτρες του δειλινού
σκαρφαλώνουν δέντρα στον ουρανό
~
από τη συλλογή Γόος, εκδ. Δωδώνη, 2019
(ενότητα Νέφινα)
πηγή - κείμενο για τη συλλογή

κείμενο της ποιήτριας για τη συλλογή “Γόος” 

 

Η Χριστίνα Γεωργιάδου γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μετάφραση στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών στη μέση εκπαίδευση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό "Πάροδος" και στο ιστολόγιο του Τόλη Νικηφόρου, dreaming-in-the-mist.blogspot.gr. Εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή "Σπορά" το 2016 (εκδόσεις Κυριακίδη), για την οποία έλαβε το βραβείο Μαρία Πολυδούρη του Δήμου Καλαμάτας το 2017, από κοινού με την ποιητική συλλογή "Ιστορίες κρίσης" του Φαίδωνα Μουδόπουλου-Αθανασίου. Η δεύτερη ποιητική συλλογή "Γόος" εκδόθηκε το 2019. Κριτικές για τη συλλογή έχουν γραφτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά 'Πνευματική Ζωή' και 'Νουμάς', στα φιλολογικά περιοδικά 'Φιλολογική' και 'Θέματα Παιδείας', ενώ υπήρξαν και διαδικτυακές κριτικές, στο 'Στίγμα Λόγου' από την Κρις Λιβανίου, στο FRACTAL από τη Διώνη Δημητριάδου, και στο diastixo από τον Πέτρο Γκολίτση.