Δημήτρης Αθανασέλος, «Σθένος»

τίς περισσεία τῷ ἀνθρώπῳ
ἐν παντὶ μόχθῳ αὐτοῦ,
ᾧ μοχθεῖ ὑπὸ τὸν ἥλιον;
Εκκλ. 1,3

Άγομαι κανόνων
και χαμερπών θλίψεων.
Είμαι νομίζω άνθρωπος.
Φέρω οδύνες
αποτυχημένων ηδονών·
κολάζ αφυδατωμένων φωτογραφιών
που παρήλθαν.

Συντάσσομαι.

Kυνικά εξιλεώνομαι
κι αφουγκράζομαι
τη δίνη ολόγυρά μου.

Υπηρετώ.

Mε ιδρώτα φέρομαι
στης κείμενης αιωνιότητας
τη βλέψη.

Σιωπώ.

~
από τη συλλογή Ανάβαση, εκδ. Πνοή, 2019
πηγή

Ο Δημήτρης Αθανασέλος γεννήθηκε στη Λάρισα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή ποιημάτων, αφηγημάτων και δοκιμίων. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (Apodyoptes, Fractal, Βακχικόν, Στρόβιλος, Διάστιχο, Νόημα). Έχει συμμετάσχει στο ανθολόγιο της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης με τίτλο "Φωτοσκιάσεις", καθώς και στο λογοτεχνικό δελτίο της. Το ποίημα "Σθένος" συμπεριλήφθηκε στη δίγλωσση ποιητική ανθολογία του ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ "Ξύπνησα σε μια χώρα/I woke up in a country".  Τίτλοι βιβλίων: Ανάβαση (Πνοή, 2019).