(1).jpg)
.png)
Πού ’ναι τα
χεράκια που ανέθρεψαν τις λέξεις;
Δίχως εσένα το
ταλέντο θα έμενε μισό.
Τι να σου πω
Πως στενεύουν οι
μέρες στα δωμάτια των ανθρώπων;
Το δικό μου το έχω
ήδη καταπιεί
Άστεγος ζω,
ευτυχισμένος.
Τα βράδια βλέπω
τους σημαδεμένους ουρανούς
Και κλαίω από
λατρεία.
Κάθισε μαζί μου,
δε θα σε κοιτάζω
Δε σ’ έχω δει ποτέ
άλλωστε
Μόνο την
καθαρότητά σου
Το στίγμα της.
Μια μικρή σελήνη
έχω στο στόμα
Ναρκωτικό κάτω απ’
τη γλώσσα
Σάλιο με σάλιο σ’
το δίνω, γλείψ’ το.
Kι έπειτα, πώς ο κόσμος θ’ αντέξει
Το βάρος του ασυνειδήτου μας;
χεράκια που ανέθρεψαν τις λέξεις;
Δίχως εσένα το
ταλέντο θα έμενε μισό.
Τι να σου πω
Πως στενεύουν οι
μέρες στα δωμάτια των ανθρώπων;
Το δικό μου το έχω
ήδη καταπιεί
Άστεγος ζω,
ευτυχισμένος.
Τα βράδια βλέπω
τους σημαδεμένους ουρανούς
Και κλαίω από
λατρεία.
Κάθισε μαζί μου,
δε θα σε κοιτάζω
Δε σ’ έχω δει ποτέ
άλλωστε
Μόνο την
καθαρότητά σου
Το στίγμα της.
Μια μικρή σελήνη
έχω στο στόμα
Ναρκωτικό κάτω απ’
τη γλώσσα
Σάλιο με σάλιο σ’
το δίνω, γλείψ’ το.
Kι έπειτα, πώς ο κόσμος θ’ αντέξει
Το βάρος του ασυνειδήτου μας;
Η Ειρήνη Βακαλοπούλου γεννήθηκε το 1982 στη Θεσσαλονίκη όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις και Διαφήμιση. Δούλεψε χρόνια ως κειμενογράφος αλλά ασχολείται κυρίως με την ανάγνωση και τη γραφή. Τίτλοι βιβλίων: Ανηλικίωση (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2014). She ’s in parties (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016). Η επίσκεψη (Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2018). Τα εύφορα μέλη (Εκάτη, 2020)
