Εἶναι τῆς νύχτας ἡ καρδιὰ ἀπὸ σκέψη.
Οἱ λέξεις καὶ τὰ πράγματα, ἡ ὥρα
καὶ ἡ στιγμή, αὐτὰ ποὺ ἔχεις πιστέψει
ἢ ἔχεις ἀρνηθεῖ – τὸ πρίν, τὸ τώρα,
τὸ μετά, τὴ μοναξιὰ ἢ τὸ πλῆθος,
τὸ σπίτι ἢ τὴν ξενιτιά… Ὅλα δῶρα
κι ἂς τὰ σπατάλησες ἐσὺ ὡς συνήθως.
Ἐμπρός σου μυρμηγκιάζουν μύριοι ἴσκιοι,
εἴδωλα, εἰκόνες ποὺ ἔχουν γίνει μύθος,
καινούργια πάλι ἡ ἀνατολὴ σὲ βρίσκει,
μὰ ἐσὺ τὴ βρίσκεις πιὸ παλιός. Δές ! ἄκου !
γελάει μαζί σου, γάργαρη παιδίσκη…
Θυμώνεις τάχα, ὀργίζεσαι ; Τοῦ κάκου!
Σὰν κούκλα σ’ ἔχει καὶ σὲ περιπαίζει,
τὴ μάσκα ὁ χρόνος δὲν φοράει τοῦ δράκου,
ὁ χρόνος εἶναι ἕνα παιδί, ποὺ παίζει.
Κι ἐσὺ τοῦ χρόνου εἶσαι τὸ παιχνίδι
— αὐτὸ τὸ βάζο, ἂς ποῦμε, στὸ τραπέζι
ποὺ βάφεται τριανταφυλλί… Καὶ ἤδη
μάτια χιλιάδες τὸ κοιτοῦν, κοιτάξου !
τὸ φῶς σὲ γλείφει σὰν γιγάντιο φίδι,
ὁ οὐρανὸς σὲ διεκδικεῖ, φυλάξου,
βιάσου μὴ χάσεις τοῦ φωτὸς τὴ στέψη !
Βαθιὰ στῆς νύχτας τὴν καρδιὰ χαράξου,
εἶναι τῆς νύχτας ἡ καρδιὰ ἀπὸ σκέψη.
~
Οἱ λέξεις καὶ τὰ πράγματα, ἡ ὥρα
καὶ ἡ στιγμή, αὐτὰ ποὺ ἔχεις πιστέψει
ἢ ἔχεις ἀρνηθεῖ – τὸ πρίν, τὸ τώρα,
τὸ μετά, τὴ μοναξιὰ ἢ τὸ πλῆθος,
τὸ σπίτι ἢ τὴν ξενιτιά… Ὅλα δῶρα
κι ἂς τὰ σπατάλησες ἐσὺ ὡς συνήθως.
Ἐμπρός σου μυρμηγκιάζουν μύριοι ἴσκιοι,
εἴδωλα, εἰκόνες ποὺ ἔχουν γίνει μύθος,
καινούργια πάλι ἡ ἀνατολὴ σὲ βρίσκει,
μὰ ἐσὺ τὴ βρίσκεις πιὸ παλιός. Δές ! ἄκου !
γελάει μαζί σου, γάργαρη παιδίσκη…
Θυμώνεις τάχα, ὀργίζεσαι ; Τοῦ κάκου!
Σὰν κούκλα σ’ ἔχει καὶ σὲ περιπαίζει,
τὴ μάσκα ὁ χρόνος δὲν φοράει τοῦ δράκου,
ὁ χρόνος εἶναι ἕνα παιδί, ποὺ παίζει.
Κι ἐσὺ τοῦ χρόνου εἶσαι τὸ παιχνίδι
— αὐτὸ τὸ βάζο, ἂς ποῦμε, στὸ τραπέζι
ποὺ βάφεται τριανταφυλλί… Καὶ ἤδη
μάτια χιλιάδες τὸ κοιτοῦν, κοιτάξου !
τὸ φῶς σὲ γλείφει σὰν γιγάντιο φίδι,
ὁ οὐρανὸς σὲ διεκδικεῖ, φυλάξου,
βιάσου μὴ χάσεις τοῦ φωτὸς τὴ στέψη !
Βαθιὰ στῆς νύχτας τὴν καρδιὰ χαράξου,
εἶναι τῆς νύχτας ἡ καρδιὰ ἀπὸ σκέψη.
~
Ποίημα συνθετικό σε επτά μέρη, η Νύχτα εξιστορεί τα ισάριθμα στάδια μιας Εξόδου, και συγχρόνως μιας Κύησης: από τη νάρκη στην έγερση, από τη βύθιση στην ανάνηψη, και από τα μάτια που γνώρισαν τη στάχτη σ᾽ εκείνα που, αύριο κιόλας, θα γεννήσουν το φως.
απὸ το βιβλίο Νύχτα, εκδ. Κίχλη, 2017
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
απὸ το βιβλίο Νύχτα, εκδ. Κίχλη, 2017
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
Ο Κώστας Κουτσουρέλης γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και μεταφραστική. Έζησε στη Γερμανία. Δημοσίευσε ποίηση, κείμενα για τη σκηνή, δοκίμια, μελέτες και μεταφράσεις. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής, το Μουσείο Μπενάκη, θέατρα της Αθήνας και της περιφέρειας και μελοποιήθηκαν από γνωστούς συνθέτες. Τα κριτικά του κείμενα περιστρέφονται γύρω από την εγχώρια και ξένη λογοτεχνία και σκέψη. Ανάμεσα στα βιβλία του συγκαταλέγονται το δοκίμιο "Κ. Π. Καβάφης" (2013), η ποιητική σύνθεση "Γράμμα στον Οδυσσέα Ελύτη" (2014), η μετάφραση της "Ηλιόπετρας" του Ο. Πας (β' έκδοση συμπληρωμένη, 2015) ο μονόλογος "Κρέων" και το σατιρικό "Λάμπρου Λαρέλη Vita Poetica" (αμφότερα το 2016). Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κίχλη το εκτεταμένο ποίημά του "Νύχτα". Τον Απρίλιο του 2019 η Μικρή Άρκτος εξέδωσε το δοκίμιό του "Η τέχνη που αυτοκτονεί: Για το αδιέξοδο της ποίησης του καιρού μας". Τον Δεκέμβριο του 2019 κυκλοφόρησαν τα "Ποιήματα" του Gottfried Benn σε εισαγωγή, μετάφραση και σχολιασμό δικό του (Gutenberg) και τον Ιούλιο του 2020 ο ποιητικός κύκλος "Η κόρη μου" (Κίχλη). Τον Φεβρουάριο του 2021 κυκλοφόρησε από τον ίδιο εκδότη η ανθολογία του «1821-2021» - Η Ελλάς των Ελλήνων: Δύο αιώνες εθνικά δεινά στον καθρέφτη της ποίησης. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι η συλλογή δοκιμίων «Τι είναι και τι δεν είναι η ποίηση», Μικρή Άρκτος 2021. Επιμελήθηκε εκδόσεις βιβλίων, αφιερώματα περιοδικών, διαδικτυακούς τόπους και ανθολογίες. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και λογοτεχνικά έντυπα. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες. Δίδαξε δημιουργική γραφή στο Ποιητικό Εργαστήριο του Ιδρύματος Σινόπουλου και λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ, το κοινό Μεταπτυχιακό Πρόγραµµα των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης και το Ινστιτούτο Γκαίτε. To 2010 εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στις εκδηλώσεις "Ρουρ - Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης" (Ruhr - Kulturhauptstadt Europas 2010). Για την ποίησή του η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα (2013). Για την εργασία του στους "Ύμνους στη νύχτα" του Νοβάλις τιμήθηκε το 2012 με το Βραβείο Άρη Αλεξάνδρου και το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης από τη Γερμανική Γλώσσα.