Άννα Γρίβα, «Αθανασία»

Ατενίζω τις λέξεις
το ποίημα που κλείνει
τα μάτια στο φως
ακίδες μαχαίρια
στης γειτονιάς τον πάταγο
στο κτήμα που παίζανε
μπουλούκι τα παιδιά
μπάλες μεγάλες κολοκύθες
κλαδιά μονά ζυγά
και γιασεμιά κρυψώνες
μια στιγμή που συνθλίβεται
και ξετυλίγει τις πλεξούδες μας
σκαλίζω το μέτωπο
να βγάλω τις σκέψεις
και ξεθάβω παράσιτα
τότε που αρνήθηκα
το στήθος που φούσκωνε
τυλίγοντάς το
σ' έναν βρόμικο επίδεσμο
με μπαγιάτικο αίμα
στις άκρες ν' αχνίζει
τα πλευρά μου ακόμη
κρατούν την οσμή του
κι εξαπατώ και βλάπτομαι
που δε μεγάλωσα ποτέ.

~
από τη συλλογή Οι μέρες που ήμασταν άγριοι, εκδ.  Γαβριηλίδης, 2012
πηγή

Η Αννα Γρίβα γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Είναι υποψήφια διδάκτωρ Ιταλικής Φιλολογίας με αντικείμενο την αναγεννησιακή λογοτεχνία. Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα εργάζεται ως μεταφράστρια και επιμελήτρια κειμένων. Εχει μεταφράσει αρκετά βιβλία ιταλικής ποίησης, με έμφαση στην περίοδο της Αναγέννησης. Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά. Τίτλοι βιβλίων: Η φωνή του σκοτωμένου (Χαραμάδα, 2010). Οι μέρες που ήμασταν άγριοι (Γαβριηλίδης, 2012). Έτσι είναι τα πουλιά (Γαβριηλίδης, 2015). Σκοτεινή κλωστή δεμένη (Γαβριηλίδης, 2017). Δαιμόνιοι (Μελάνι, 2020). Τα ζώα θεοί (Κίχλη, 2021)