Άννα Αχμάτοβα (Aнна Ахмaтова), «Απ’ το ίδιο ποτήρι δε θα πιούμε»

 Απ’ το ίδιο ποτήρι δε θα πιούμε
Ούτε νερό, μήτε γλυκό κρασί,
Νωρίς το πρωί δε θα φιληθούμε,
Ούτε το βράδυ θα κοιτάζουμε μαζί έξω απ’ το παραθύρι.
Με τον ήλιο εσύ αναπνέεις, με το φεγγάρι εγώ,
Μα την ίδια αγάπη ζούμε κι οι δύο.

Ο τρυφερός ο φίλος ο πιστός ήσουν για μένα πάντα
Κι εγώ για σένα ήμουνα η χαρωπή η φίλη.
Των γκρίζων σου ματιών το τρόμο νιώθω,
Πως της αρρώστιας μου εσύ είσαι ο μόνος φταίχτης.
Οι συναντήσεις μας σύντομες ποτέ δεν ήταν.

Γι’ αυτό και να φυλάξουμε την ηρεμία μας πρέπει.

Μόνο η δική σου η φωνή στους στίχους μου τραγουδάει,
Κι η δική μου αναπνοή στα ποιήματα σου πνέει.
Ω, υπάρχει μια φωτιά, που δε τολμά
Να την αγγίξει μήτε η λήθη, μήτε ο φόβος.
Μακάρι να ‘ξερες, πως τώρα αγαπώ
Τα στεγνά, ροδαλά σου χείλη!

Φθινόπωρο 1913
~
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
(Το ποίημα αυτό η ποιήτρια το αφιέρωσε στον Μιχαήλ Λεονίντοβιτς Λοζίνσκι (1886 – 1955), ποιητή, μεταφραστή, εκδότη και διευθυντή Σύνταξης του μηνιαίου περιοδικού «Υπερβόρεια» που κυκλοφόρησε από τον Οκτώβριο του 1912 μέχρι το Δεκέμβριο του 1913, όπου και δημοσιεύτηκαν ποιήματα της Άννας Αχμάτοβα.)

πηγή το ιστολόγιο του μεταφραστή