Δεν θα πιστέψουμε πως είμαστε
οι ευτυχισμένοι ανθρώποι. Ποτέ
δε μάθαμε καλύτερα τη γέψη
της επιθυμίας μες στο στόμα μας.
Το σώμα μας αρνιέται να μας αποδώσει
στην ευφορία της ζωής.
Είμαστε μεις οι λυπημένοι, όμως
που δε λυπούνται, οι στερημένοι,
που δε θυμούνται τη στέρησή τους πια,
εμείς οι αφανισμένοι που αποχτούμε
δύναμη απ’ τη σκληρή μας τύχη.
Τα όνειρά μας πίσω τ’ αφήσαμε.
Τα μάτια μας δε θέλουμε να τα σφαλίσουμε,
μας μέλλεται να προχωρήσουμε πολύ μακριά
με τα λιγνά ποδάρια μας, τα άσχημα,
να ξεπεράσουμε οδεύουμε τον εαυτό μας.
Πίσω αφήνουμε τον πόνο μας,
εμείς οι πιο γυμνοί, οι πιο απελπισμένοι,
τιμωρημένοι, δίχως να πιστεύουμε
στην τιμωρία μας, πηγαίνουμε
να συναντήσουμε, να ορίσουμε ξανά
τη γνώση της νεότητας και του θανάτου.
~
που δε λυπούνται, οι στερημένοι,
που δε θυμούνται τη στέρησή τους πια,
εμείς οι αφανισμένοι που αποχτούμε
δύναμη απ’ τη σκληρή μας τύχη.
Τα όνειρά μας πίσω τ’ αφήσαμε.
Τα μάτια μας δε θέλουμε να τα σφαλίσουμε,
μας μέλλεται να προχωρήσουμε πολύ μακριά
με τα λιγνά ποδάρια μας, τα άσχημα,
να ξεπεράσουμε οδεύουμε τον εαυτό μας.
Πίσω αφήνουμε τον πόνο μας,
εμείς οι πιο γυμνοί, οι πιο απελπισμένοι,
τιμωρημένοι, δίχως να πιστεύουμε
στην τιμωρία μας, πηγαίνουμε
να συναντήσουμε, να ορίσουμε ξανά
τη γνώση της νεότητας και του θανάτου.
~
Η Ζωή Καρέλλη (Θεσσαλονίκη, 1901 - 1998) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και
θεατρική συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια. Ασχολήθηκε με την
εκμάθηση ξένων γλωσσών και τη μουσική και παρακολούθησε μαθήματα
Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά το 1944 ταξίδεψε σε πολλά
μέρη του κόσμου. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων το
1935 από τις στήλες του περιοδικού Το 3ο μάτι, όπου δημοσίευσε το
πεζογράφημα Διαθέσεις. Το 1937 πρωτοδημοσίευσε ποίημά της
(Φετεπουρσικρί) στο περιοδικό Μακεδονικές Ημέρες. Εξέδωσε δώδεκα
ποιητικές συλλογές, πέντε θεατρικά έργα και πολλά δοκίμια, ενώ πολλά
κείμενά της βρίσκονται δημοσιευμένα σε λογοτεχνικά περιοδικά, όπως τα
Φιλολογικά Χρονικά, Νέα Εστία, Μακεδονικά Γράμματα, Μορφές, Ο Αιώνας
μας, Σημερινά Γράμματα, Καινούρια Εποχή, Πνευματική Κύπρος, Νέα Πορεία.
Υπήρξε μέλος του κύκλου του περιοδικού Κοχλίας της Θεσσαλονίκης.
Ποιήματά της μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Ασχολήθηκε επίσης με
τη λογοτεχνική μετάφραση, κυρίως έργων του Τόμας Έλλιοτ. Τιμήθηκε με το
Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη ποιητική συλλογή Κασσάνδρα και άλλα
ποιήματα και το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τα Ποιήματα 1940-1973.
Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της Καλλιτεχνικής
Επιτροπής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ως το 1981) και της
Ακαδημίας Αθηνών (1982). Στο ποιητικό έργο της Ζωής Καρέλλη, αποτέλεσμα
της δημιουργικής αφομοίωσης της ελληνικής (αρχαίας και νέας) και
ευρωπαϊκής λογοτεχνικής παράδοσης, κυριαρχούν ο εσωτερικός λόγος και η
υπαρξιακή αγωνία, εκφρασμένη στο πλαίσια των συνδυασμών γυναικείας
ευαισθησίας και διανόησης, ελληνικότητας και ανθρωπισμού και μιας
“ανοίκειας” θεματικής και ποιητικής γραφής. Την προβληματική της ποίησής
της μετέφερε και στα θεατρικά της έργα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το
δοκιμιακό της έργο κυρίως γύρω από τη λογοτεχνία και το θέατρο.
