Θανάσης Κωσταβάρας, «Η αγάπη δεν είναι ζάλη»

Η αγάπη δεν είναι ζάλη.
Δεν είναι άνθος που μεθάει απ' το φιλί της άνοιξης.
Μυρωμένο τραγούδι που απλώνεται πάνω στη σάρκα γλυκά.
Η αγάπη είναι φόβος.
Δεν είναι σώμα που ζητάει να βρει παρηγοριά.
Tρυφερή αύρα που λικνίζει τα νοσταλγικά απογεύματα.

Είναι ποτάμι που περνάει μέσα από τα μαύρα λιβάδια.

'Aγριος αγέρας που σπάζει τα κλαδιά στους κήπους και στα όνειρα.

Δεν είναι ζάλη η αγάπη. Δεν είναι σιγανή φωτιά.

Ούτε χωράει στα κλειστά, στα σίγουρα βράδια.

Βγαίνει έξω και χτυπιέται με το δαίμονα.

Παλεύει όλη νύχτα στ' αναμμένα αλώνια.

Βαδίζει στα τυφλά πάνω στο τεντωμένο σύρμα.

Όταν κάτω απ' τα πόδια ανοίγονται

Τα κοφτερά φαράγγια.

'Oμως δεν είναι ζάλη η αγάπη.

Αγάπη είναι ο τρόμος που η ζωή μετράει το ανάστημά της.

Μετριέται με το άδειο πρόσωπο που βγαίνει απ' το σκοτάδι.

πηγή

 

Ο Θανάσης Κωσταβάρας (Ανακασιά Βόλου, 1927 - Αθήνα, 2007) ήταν ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Με το τέλος του πολέμου έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1946. Το Νοέμβριο του 1948 εκτοπίζεται στη Μακρόνησο, όπου παρέμεινε τέσσερα χρόνια. Με την απόλυσή του ολοκληρώνει τις σπουδές του και ξεκινά να εργάζεται ως οδοντίατρος. Το 1953 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με την ποιητική συλλογή «Πρελούντια», την οποία όμως αποκήρυξε αργότερα. Έγραψε συνολικά είκοσι ποιητικές συλλογές. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Επιθεώρηση Τέχνης», «Αντί», «Λέξη», «Μανδραγόρας». Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων. Σύζυγός του ήταν η δοκιμιογράφος Αγγελική Κωσταβάρα. Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται «ποίηση της ήττας» (όπως και η ποίηση των Μανόλη Αναγνωστάκη, Τάσου Λειβαδίτη και άλλων ποιητών της γενιάς αυτής). Ο όρος «ποίηση της ήττας» εισήχθη από τον Βύρωνα Λεοντάρη, σ' ένα κείμενό του, του 1963, με θέμα τα ποιήματα «Ο γυρισμός» του Θ. Κωσταβάρα και «Μαθητεία» του Τίτου Πατρίκιου. Στο κείμενο αυτό έχουν τεθεί ως μότο στίχοι του Κωσταβάρα. Προσοχή: ο Λεοντάρης επισημαίνει ότι ως «ποίηση της ήττας» εννοείται η ήττα της ανθρωπότητας και του πολιτισμού και όχι η στρατιωτικοπολιτική ήττα της Αριστεράς. Η συγκεκριμένη ποίηση δεν παραπέμπει σε ηττοπάθεια ή συνθηκολόγηση.