Γεβγκένι Γεφτουσένκο (Yevgeny Yevtushenko), «Κρέμασα το ποίημά μου»

Κρέμασα το ποίημά μου σ’ ένα ψηλό κλαδί.
Κοίτα το που χτυπιέται με τον άνεμο.
Ξεκρέμασέ το, μου είπες, σταμάτα το μαρτύριό του.
Ξαφνιασμένοι οι διαβάτες, το βλέπουν τόση ώρα!

Το δέντρο χαιρετά, κινώντας το ποίημά του.

Δεν υπάρχει τίποτα για απάντηση. Πρέπει να φύγουμε.

– Θα το απαρνηθείς;

Μάλλον.
Μα μη φοβάσαι, αύριο ένα άλλο θα ‘χει την ίδια τύχη.
Θα ‘πρεπε να ξοδεύομαι σε τέτοια παιχνίδια;
Ένα ποίημα δεν βαραίνει πολύ το κλαδί ενός δέντρου.
Θα γράψω για σένανε όσα θελήσεις,
τόσους στίχους όσα και δέντρα υπάρχουν.
Κι ύστερα τι θ’ απογίνει με μας τους δυο;
Ίσως όλα αυτά να τα ξεχάσουμε πολύ γρήγορα;
Όχι!
Λίγο να μας πιάσει η κούραση στο δρόμο
και θα μπορέσουμε να ξαναδούμε το μέρος.
Το δέντρο χαιρετά, κινώντας το ποίημά του.
Τότε θα ξανά ‘ρθει το χαμόγελό μας.
– Πάμε!

~
Μετάφραση: Ανδρέας Καραντώνης
πηγή

 

Ρώσος ποιητής, πεζογράφος, σεναριογράφος, δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης, γεννημένος το 1932 στην πόλη Ζιμά της Σιβηρίας. Το πρώτο του ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ”Σοβιετικός Αθλητισμός” το 1949, ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ”Ανιχνευτές του μέλλοντος” κυκλοφόρησε το 1952, δημιουργώντας τόσο μεγάλη αίσθηση στα ρωσικά γράμματα, που είχε ως συνέπεια να γίνει αμέσως δεκτός στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας ”Μαξίμ Γκόρκι”, όπως και στην Ένωση Σοβιετικών Συγγραφέων. Ακολούθησαν αρκετές πετυχημένες ποιητικές συλλογές (Τρίτο χιόνι, Υπόσχεση, Το μήλο, Τρυφερότητα κ.α.) που τον ανέδειξαν σε μια απ’ τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της ποίησης της εποχής της αποσταλινοποίησης. Το 1961 έγραψε το πιο γνωστό του ποίημα, το Μπάμπι Γιαρ που αναφέρεται στη σφαγή των εβραίων του Κιέβου από τους Ναζί τον Σεπτέμβριο του 1941. Η γραφή του διαθέτει εν γένει τις αρετές της απλότητας και της αμεσότητας, ενώ το συνολικό του έργο χαρακτηρίζει μεγάλη υφολογική και θεματολογική ποικιλία. Του ανήκει η πατρότητα της γνωστής φράσης: ”Ο ποιητής στη Ρωσία, είναι κάτι περισσότερο από ποιητής”. Το 1991 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου και απεβίωσε το 2017.