Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Θεοδόσης Κοντάκης, «Πέρασμα»

Αυτή τη νύχτα θα ʼβλεπες, αν κοίταζες ψηλά
τους αγγέλους να βάφουνε τʼ άστρα μπογιά πορφυρή∙
μα κι εδώ κάτω, ανάμεσα στα λιόδεντρα, σε φτάνει το μύρο
στα ρουθούνια- κι όμως νευρικά ξεφυσάς, το ρολόι κοιτάς, το τσιγάρο
τελειώνει∙ είναι τούτα, λες, πράματα άπιαστα, λεπτά: δίχως βάρος
στέκουν στον αέρα, τώρα ξυπνάν όλοι και το λένε, μα συ το ʼνιωθες
και πρωτύτερα
πόσο το ποθούσες σαν χτύπαγες την τσάπα, το καμάκι, το σκήπτρο
να κράταγες στο χέρι σου το κόκκινο: κι έτσι όλα τʼ άφησες∙
τώρα -λέει- κάλλιο να μην είχες γεννηθεί, μα δεν ήταν τούτο δα λάθος
δικό σου: μαζί κι εσύ μάτωσες, κι ένιωσες και προδομένος,
πως άδικα χάνεις την ώρα – όμως ήδη, μαστιγιές, τα λεπτά ματώνουν
τʼ αυτί σου: μια ώρα αρχύτερα, λες, και μήτε για κέρδος: είναι τούτο
γελοίο σχεδόν, όχι όμως κι οι πόθοι που σε καίνε ακόμα, μαρτύριο
ανθρώπινο
τόσο ανθρώπινο – μόνο που εμείς, οι άνθρωποι, με τα χέρια πλυμένα
πληγή χαράξαμε, σαν πάτησες τον ξερότοπο, βαθιά
μες στο χώμα κι έγινε ρυάκι∙ κι έσκυβες να πιεις, κι ικέτευες
μα το μαζεύαμε ʼμεις απʼ την άλλη, ώσπου να λιώσεις στη δίψα –
κι ύστερα γέμισε το χάσμα χορτάρι να βόσκουν τʼ αρνάκια, λαίμαργα
να γευτούμε απόψε το αίμα τους, θυσία σε τραπέζι γιορτινό
με καρέκλες δεκατρείς∙ η δικιά σου η γρουσούζικη είναι τώρα
αδειανή
και μονάχα ο σκύλος πρόλαβε τη γραμμή να περάσει
ψάχνοντας τόπο, κείνα τα κόκαλα να θάψει
που μάζεψε κάτω απʼ το ιερό μας τραπέζι∙ και πάει
κι αυτός, σαν και σένα, με το πρόσωπο στο χώμα, πιστός,
αμίλητος – για μια στιγμή το κεφάλι σηκώνει και βλέπει
μʼ άφατη θλίψη το ρούχο να δένεις σφιχτά στο γυμνό
κλαδί.

O Θεοδόσης Κοντάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Κατάγεται από την Ιεράπετρα της Κρήτης και τη Θεσσαλονίκη. Έχει ζήσει και εργαστεί ως εκπαιδευτικός σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Πόρφυρας, Πλανόδιον, Κουκούτσι, κ.ά. Έχει μεταφράσει τα βιβλία: "Ο ναός της Ιερουσαλήμ", του Simon Goldhill, "Η Ωραία Ελένη", της Bettany Hughes (μαζί με τον Μάνο Κοντάκη), και "Τρεις μέρες στην Αβάνα", του Robert A. McCabe. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Αναγνώριση εδάφους (2009), Τελευταία εποχή (2016), Μέρες και νύχτες του Οδυσσέα (2017), και μία συλλογή με πεζά κείμενα. Επίσης, ασχολείται με τη μετάφραση ποίησης από τη γερμανική, την ιταλική και την αγγλική γλώσσα. Μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης