Μαρίνα Τσβετάγιεβα (Tsvetaeva Ivanovna Marina), «Δε σκέφτομαι»

Δε σκέφτομαι, δε παραπονιέμαι, δεν αντιλέγω.
Δε κοιμάμαι.
Δεν ορμάω
Ούτε προς τον ήλιο,
Ούτε προς το φεγγάρι,

Ούτε προς τη θάλασσα,

Ούτε προς το καράβι.

Δεν αισθάνομαι, πως κάνει ζέστη μέσα στους τοίχους τούτους,

Πως πρασίνισε ο κήπος.

Δεν περιμένω εδώ και καιρό

Το πολυπόθητο δώρο.

Το πρωινό δε με χαροποιεί, μα μήτε και του τραμ

Το βροντερό τρεχαλητό.

Ζω, μη ξέροντας τι μέρα είναι, λησμονώντας

Τον αριθμό και τον αιώνα.

Μου φαίνεται απλά, πως είμαι ένα μικρός χορευτής

Σε ένα γλυπτό κανάτι.

Είμαι η σκιά από τη σκιά κάποιου άλλου. Είμαι νυκτοβάτης

Δύο σκοτεινών φεγγαριών.

~

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

πηγή - το ποίημα στα ρωσικά