(1).jpg)
.png)
Τρέχει η μοναξιά απ’ τα μάτια μου.
Κάνει τάφους όπου πέσει.
Ισορροπώ χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Το κοινό από κάτω με ανοιχτό στόμα περιμένει να με καταπιεί.
Δεν πέφτω.
Κάνει τάφους όπου πέσει.
Ισορροπώ χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Το κοινό από κάτω με ανοιχτό στόμα περιμένει να με καταπιεί.
Δεν πέφτω.
~
Η Μαρία Χρονιάρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Από την πλευρά του πατέρα της κατάγεται από τα Ανώγεια της Κρήτης και από την πλευρά της μητέρας της από το Μεσολόγγι της Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε τηλεόραση, έκανε σεμινάρια σκηνοθεσίας για θέατρο και κινηματογράφο και εργάστηκε ως οπερατέρ. Διατηρεί προσωπικές στήλες στα διαδικτυακά περιοδικά πολιτισμού Paspartou,gr και Ologramma.art, κι επίσης έχει συνεργαστεί και με τα διαδικτυακά περιοδικά Bibliotheque και Postmodern. Διατηρεί μόνιμη στήλη στην εφημερίδα «Η φωνή των Ανωγείων», ενώ κριτικές της και λογοτεχνικά της κείμενα έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά «Οδός Πανός», «Κουκούτσι» και «Διαβάζω». Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί επίσης στον Βιότοπο Πολιτισμού «Culture Book» και το περιοδικό λογοτεχνίας «Δίοδος 66100». Έχει συνεργαστεί και με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία στο ένθετό της «Βιβλιοθήκη». Εκτός από τη λογοτεχνία έχει συνεχή παρουσία και στο ραδιόφωνο από το 2012 με την εβδομαδιαία πολιτιστική εκπομπή της «Πάντα η Εκάτη», σε διάφορους διαδικτυακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, με τελευταίο τον Grass.social. Έχει βρεθεί στη θέση της Διευθύντριας Προγράμματος και Ραδιοφώνου στον διαδικτυακό σταθμό Magazen, όπου για πέντε χρόνια είχε και τη θέση της ραδιοφωνικής παραγωγού. Στο θέατρο έχει συνεισφέρει σκηνοθετικά στην παράσταση της ομάδας IlluminArti «Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου», τον Μάϊο του 2011, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου από τις εκδ. Απόπειρα. Τίτλοι βιβλίων: Εκεί που αλλάζω ζωές (Απόπειρα, 2010). Επειδή μαζί (Απόπειρα, 2012). Η σκιά μου κι εγώ (Απόπειρα, 2014). Αγέννητη γη (Σοκόλη, 2017). Μετά από αυτό που προηγήθηκε (Σοκόλη, 2020). 'Εν ἀρχή ἦν τὸ τέλος» (πεζογραφία συλλογικό, εκδ. Ανεμόεσσα / Σκιπητάρης 2020)
