Ήρθ΄ ένας ξένος στο
τρελόσπιτο να μοιραστεί το φτωχικό μου
ένα κορίτσι σαν τρελό πουλί
σφάλισε τη νυχτιά της θύρας με φτερά τα χέρια
μανδύας το ζουρλό κρεβάτι
πλανεύει τα ουρανοστεγή, εισάγεται το σύννεφό μου
εξαπατά με βήματα το εφιαλτικό παλάτι
απλώνει νεκρικό φιλί
καβάλα πάει στις φρένες νοσοκόμων ωκεανών
δαιμονισμένη δέχεται
τ’ απατηλό το φως μέσ’ από τοίχους ουρανών
δαίμονας, άτι,
κοιμάται στο στενό παχνί, αιθεροβατεί,
λυσάει αιθέρια
στου παλαβόσπιτου σανίδια εφθαρμένα από βήματα
δακρύων μου, φως μες στα στήθια αγκαλιάς, επί –αγάπη!–
τέλους! Όχι αναβολή!
Την κρίση ας πάθω π’ άναψε την πυρκαγια στ’ αστέρια!
~
Μετάφραση: Κώστας Ταχτσής
