Ο ασύνειδος όροφος
είναι μέσα σου ένα τυφλό σημείο.
Ένα μικρό τμήμα
βράχου που κατηφορίζει και γέρνει.
Άσπρο που μόνο το
ζεστό χέρι ακουμπά.
Με χρωματιστούς,
δροσερούς αγκώνες
Με ζώα και δέντρα
Σαν τροπικές καρδιές
Και καρδιές σαν
ημέρες δεμένες
Με την επόμενη να
σφίγγει την προηγούμενη.
Εκείνο το μέγεθος
που ολοένα καταπίνεις.
Κι αργότερα κυλάει
μέσα σου σαν σκαλοπάτι.
Χαμηλό και γυρτό σαν
μακρύ λεωφορείο.
Όπου οι μέρες
περνούν μπροστά απ’ όλα που χάθηκαν.
Την παλιά ηλικία, τη
νέα στροφή.
Τη στιγμή που το
τραύλισμα συγκινήθηκε εντός σου.
Με λαμπάκια αναμμένα
Με φλόγες κι αγρούς.
Σαν κύτταρα
ατελείωτα λαχταριστής τραμπάλας.
Με σώματα βιδωμένα
στα καθίσματα.
Τραμπάλες κι εμείς
βιδωμένοι στα καθίσματα
Να δίνουμε το
λουλούδι ο ένας στον άλλο
Ξένοι απολαμβάνοντας
Ό,τι οι αγροί μας
προτρέπουν.
Θα πέσει ο όροφος
Θα πέσει ο ουρανός
Ασύνειδος μια μέρα
θα μας χτυπάει απ’ το παράθυρο
Να θέλει να μπει
Να ξεντυθεί
Σ’ αυτό που ρέει
στον χρόνο
~
Η Χάρις Κοντού γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα. Σπούδασε ψυχολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το διδακτορικό της στην ψυχανάλυση στο University College του Λονδίνου. Η διδακτορική της διατριβή με τίτλο: «Ο μύθος της Περσεφόνης ως αναπαράσταση του ενστίκτου του θανάτου» (υποτροφία Ιδρύματος Ωνάση) πρόκειται να εκδοθεί στη Μ. Βρετανία. Εργάζεται ως ψυχολόγος σε ψυχιατρικά νοσοκομεία και, παράλληλα, ως σύμβουλος ψυχικής υγείας. Παρακολούθησε τα σεμινάρια ποίησης του ΕΚΕΒΙ με τον ποιητή Στρατή Πασχάλη. Γράφει και εκδίδει ποιήματα σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Τίτλοι βιβλίων: Οι κερασιές το χειμώνα είναι μια κόκκινη επανάσταση (Γαβριηλίδης, 2012). Η θηλή της λήθης (Γαβριηλίδης, 2018)