Αγάπη σημαίνει
να φοράς τις παντόφλες σου
και να πληρώνεις όλους τους λογαριασμούς σου
όταν μετράς πεθαμένες τίγρεις δίπλα στο πεζοδρόμιο.
Αγάπη σημαίνει
να βλέπεις τηλεόραση
και ν’ αφήνεις μια πορδή
κάτω απ’ τα σκεπάσματα
την ώρα που κάποιος μακελεύει
δυο τελευταία παιδιά
μέσα στο μπουρδελοκούτι που
κινάει τα πρωινά σου σκατά.
Αγάπη σημαίνει
να παίρνεις πάντα τον ίδιο δρόμο
όταν το σπίτι σε καλεί
ακόμα κι αν μια ανένδοτη παρανομία
γαργαλάει τ’ αχαμνά σου
για ένα άσκοπο μεθύσι
στη γειτονιά που σου φυλάει μια
κάθιδρη στροφή.
Αγάπη σημαίνει
να κοιτάς τα ρούχα που σε πεζοδρομούν
και να μην μπορείς να διαλέξεις παντελόνι
ακόμη κι όταν όλα είναι ίδια
στο κυρ ελέησων της βαρετής γραφής.
Αγάπη σημαίνει
να διαβάζεις τις πρωινές
κυριακάτικες εφημερίδες
και τίποτα να μην συμβαίνει στον κόρφο σου
σαν πως πουλιέται ένα αρχίδι ποιητής
στο τσαλίμι ενός γραφιά
και στην επιταγή που σκουπίζει
τον κώλο του.
Αγάπη σημαίνει
να ξύνεις καλά το μολύβι
πριν πηδήξεις τα εναπομείναντα
γεράματά σου
κ’ ύστερα την ψυχή σου
κάτω από μια σπουδαία μετάφραση
πλιάτσικων κουβέντων
σ’ ένα γήπεδο στίχων ομοιοκατάληκτων.
Αγάπη σημαίνει
να στέκεσαι
θλιμμένος και μπλε
πάνω σ’ ένα απλήρωτο καλοριφέρ
κι όταν αναρωτιέσαι τι στο διάολο
κάνεις εκεί
έρωτας να σημαίνει όλα τ’ άλλα.
~
από την ποιητική συλλογή «Ο Διάβολος πάνω σε Στρατσόχαρτο», εκδόσεις Ενδυμίων
να φοράς τις παντόφλες σου
και να πληρώνεις όλους τους λογαριασμούς σου
όταν μετράς πεθαμένες τίγρεις δίπλα στο πεζοδρόμιο.
Αγάπη σημαίνει
να βλέπεις τηλεόραση
και ν’ αφήνεις μια πορδή
κάτω απ’ τα σκεπάσματα
την ώρα που κάποιος μακελεύει
δυο τελευταία παιδιά
μέσα στο μπουρδελοκούτι που
κινάει τα πρωινά σου σκατά.
Αγάπη σημαίνει
να παίρνεις πάντα τον ίδιο δρόμο
όταν το σπίτι σε καλεί
ακόμα κι αν μια ανένδοτη παρανομία
γαργαλάει τ’ αχαμνά σου
για ένα άσκοπο μεθύσι
στη γειτονιά που σου φυλάει μια
κάθιδρη στροφή.
Αγάπη σημαίνει
να κοιτάς τα ρούχα που σε πεζοδρομούν
και να μην μπορείς να διαλέξεις παντελόνι
ακόμη κι όταν όλα είναι ίδια
στο κυρ ελέησων της βαρετής γραφής.
Αγάπη σημαίνει
να διαβάζεις τις πρωινές
κυριακάτικες εφημερίδες
και τίποτα να μην συμβαίνει στον κόρφο σου
σαν πως πουλιέται ένα αρχίδι ποιητής
στο τσαλίμι ενός γραφιά
και στην επιταγή που σκουπίζει
τον κώλο του.
Αγάπη σημαίνει
να ξύνεις καλά το μολύβι
πριν πηδήξεις τα εναπομείναντα
γεράματά σου
κ’ ύστερα την ψυχή σου
κάτω από μια σπουδαία μετάφραση
πλιάτσικων κουβέντων
σ’ ένα γήπεδο στίχων ομοιοκατάληκτων.
Αγάπη σημαίνει
να στέκεσαι
θλιμμένος και μπλε
πάνω σ’ ένα απλήρωτο καλοριφέρ
κι όταν αναρωτιέσαι τι στο διάολο
κάνεις εκεί
έρωτας να σημαίνει όλα τ’ άλλα.
~
από την ποιητική συλλογή «Ο Διάβολος πάνω σε Στρατσόχαρτο», εκδόσεις Ενδυμίων
Ο Γιάννης Ζελιαναίος γεννήθηκε τον Γενάρη του άσωτου έτους 1978. Υπήρξε αρθρογράφος σε πολλά μουσικά sites, αποκλειστικός φωτογράφος του συγκροτήματος «Διάφανα Κρίνα» για πολλά χρόνια, δισκοθέτης, φανζινάς, υπάλληλος δισκοπωλείου και πολλά άλλα επαγγέλματα που ευτυχώς έκανε για να βιοποριστεί. Ποιήματα και κείμενά του έχουν χρησιμοποιηθεί για θεατρικές παραστάσεις, opening acts και άλλα πολλά. Την περίοδο 2012-2017 ήταν συνεκδότης μαζί με την Γιώτα Παναγιώτου στις εκδόσεις Straw Dogs όπου κυκλοφορεί και το ομότιτλο περιοδικό τέχνης με έδρα του την Κύπρο. Για ένα χρόνο (2015-2016) αρθρογραφούσε στο πολιτιστικό ένθετο «Ηδύφωνο» της κυριακάτικης «Σημερινής» κρατώντας την δική του μουσική στήλη με τίτλο «Ο Ήχος της Μουσικής». Είναι βασικός συνεργάτης της Τεθλασμένης Ψηφιακής Βιβλιοθήκης, bibliotheque.gr. Ζει κι εργάζεται ως δισκοθέτης στην Λευκωσία. Τίτλοι βιβλίων: Καλώς ήρθες χειμώνα, γραφιά της νιότης μας (Εριφύλη, 2004). Άννα (Εριφύλη, 2005). Ο διάβολος πάνω σε στρατσόχαρτο (Ενδυμίων, 2009). Μακάριοι οι σκύλοι του οινοπνεύματος (Straw Dogs, 2016). Ο διάβολος πάνω σε στρατσόχαρτο (Straw Dogs, 2016). Caraytoktonia (Bibliotheque, 2018)
