Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot), «Το Ταξίδι των Μάγων»

Κρύο ταξίδι κάναμε.
 Η χειρότερη εποχή του χρόνου για ταξίδι.
Και τι μακρύ ταξίδι.
Οι δρόμοι αδιάβατοι, ο καιρός αψύς στην καρδιά του χειμώνα.
Και οι καμήλες ταλαίπωρες, κουτσές, δύστροπες,

έπεφταν κάτω στο λιωμένο χιόνι.

Ήταν φορές που νοσταλγήσαμε τα καλοκαιρινά παλάτια στις πλαγιές,

 τα περιβόλια, τα μεταξένια κορίτσια που μας έφερναν δροσιστικά.

Και οι αγωγιάτες έβριζαν, γκρίνιαζαν

και φεύγανε κρυφά για το κρασί και για το γλέντι.

Και οι φωτιές σβηστές, κι ούτε μια σκέπη.

Οι πόλεις εχθρικές και τα χωριά αφιλόξενα,

τα σπίτια βρόμικα-μας έκλεβαν στο νοίκι-.

Σκληρό ταξίδι κάναμε.

Στο τέλος προτιμούσαμε να ταξιδεύουμε

όλη νύχτα και να κοιμόμαστε κλεφτά.

Και οι φωνές στ' αυτιά μας

τραγουδούσαν κι έλεγαν πως όλα αυτά ήταν τρέλες.

Ξημέρωμα φτάσαμε σε μια ήμερη πεδιάδα, χλωρή, βρεμένη

παρακάτω από τα χιόνια, μ' ένα ρυάκι που έτρεχε κι έναν νερόμυλο

που χτυπούσε στο σκοτάδι και τρία δέντρα στον χαμηλωμένο ουρανό

κι ένα άσπρο, γέρικο άλογο που κάλπαζε μες στο λιβάδι.

Ύστερα φτάσαμε σε μια ταβέρνα που την ίσκιωνε κληματαριά.

Έξι χέρια σε μια ανοιχτή πόρτα που γύρευαν ασήμι και πόδια που

κλωτσούσαν τ' άδεια ασκιά.

Μα κανένας δεν ήξερε τίποτε.

Έτσι τραβήξαμε και φτάσαμε νύχτα, την τελευταία ώρα βρήκαμε

τον τόπο, και ήταν, θα 'λεγε κανείς, επιτυχία.

Αυτά είναι όλα παλαιές ιστορίες,

παλαιές αναμνήσεις και θα πήγαινα ξανά,

μα ένα δεν ξέρω,

ένα δεν ξέρω.

Κάναμε τόσο δρόμο για γέννα ή θάνατο;

[...]

~

μετάφραση: ?

πηγή

 

Γεννήθηκε στην Αμερική (1888-1965) με καταγωγή από αριστοκρατική οικογένεια της Βοστώνης. Σε ηλικία 25 ετών εγκαταστάθηκε στην Αγγλία. Το 1927 ασπάστηκε την Αγγλικανική θρησκεία και αποκήρυξε την αμερικανική του υπηκοότητα. Έγινε γνωστός με το ποίημά του The Love Song of J. Alfred Prufrock (1915). Ακολούθησαν έργα που θεωρούνται αριστουργήματα The Waste Land («Έρημη Χώρα», 1922), The Hollow Men («Οι Κούφιοι Άνθρωποι», 1925), Four Quartets («Τέσσερα κουαρτέτα», 1943). Έγραψε και αρκετά πετυχημένα θεατρικά έργα. Παίζονται ακόμα το Murder in the Cathedral («Φονικό στην Εκκλησιά», 1935) και το The Cocktail Party (1949). Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας.