Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ (Samuel Taylor Coleridge), «Περασμένες μέρες»

Αχ! ας μπορούσαν να ξανάλθουν πάλι
οι μέρες κείνες πούκαναν παράδεισο τη γη!
Όταν οι δύο το βράδυ αργά πηγαίναμε αγάλι
Και κάναμε περίπατο στην αμμουδιά μαζί...
Όταν δε βλέπαμε άλλο μπαρ τι παρ' ομορφιά μπροστά μας

όταν την παντοδύναμη ακούαμε φωνή

Του Έρωτος, ολόγυρα μέσα στη μοναξιά μας,

Στο κάθε κύμα, στ' ανέμου την κάθε μια πνοή.

Σαν η ηδονή μας άγγιξε τα σύνορα του πόνου,

Μας έκανε να πάσχωμεν η δυνατή χαρά,

κι ο στεναγμός μας ο βαθύς έμοιαζε να σηκώνει,

Την ευτυχία που πλάκωσε σα βάρος την καρδιά.

~

Μετάφραση ΕΛ. ΨΑΡΑ
Από το ''Παγκόσμια ποιητική ανθολογία- Ταξίδι στην ποίηση,
εκδόσεις ΝΑΥΤΙΛΟΣ

πηγή