Τζον Άσμπερυ (John Lawrence Ashbery), «Σκέψεις ενός νέου κοριτσιού»

«Έχει τόσο ωραία μέρα έπρεπε οπωσδήποτε να σου γράψω
Από τον πύργο, και να δείξω ότι δεν είμαι τρελός:
Μόνο που γλίστρησα στου αέρα το σαπούνι
Και πνίγηκα στου κόσμου την μπανιέρα.
Παρά ήσουν καλή για να κλάψεις για μένα.

Και τώρα σ’ αφήνω ελεύθερη. Υπογραφή, Ο Νάνος.»

Πέρασα από κει αργά το απόγευμα
Και το χαμόγελο στα χείλη της χασομερούσε ακόμη
Όπως κάνει εδώ κι αιώνες. Πάντα γνώριζε
Την τέχνη της σαγήνης. Αχ κόρη μου,
Αγαπημένη μου, κόρη του εκλιπόντος εργοδότη μου, πριγκίπισσα,
Είθε να μην αργείς πολύ στο δρόμο!

~

Μετάφραση: Χάρης Γαρουνιάτης

πηγή