Κάθε τόσο ξαναγυρίζω εκεί,
ας ρίχνουν πέτρα οι άλλοι πίσω τους
κι ας τη μισούν για την αδράνεια και τη λάσπη της.
Εγώ την αγαπώ για την επίμονη βροχή της,
για τα νεκρά της καπνομάγαζα,
ας ρίχνουν πέτρα οι άλλοι πίσω τους
κι ας τη μισούν για την αδράνεια και τη λάσπη της.
Εγώ την αγαπώ για την επίμονη βροχή της,
για τα νεκρά της καπνομάγαζα,
για τα σοκάκια τα στενά με τις ροδιές.
Καρφί τους άλλους δεν τους καίγεται,
να φύγουν θέλουν,
τη Γερμανία έχουν στα μάτια τους μπροστά,
το μάρκο.
Εγώ την αγαπώ, ξαναγυρίζω εκεί,
πίνω απ’ της πλήξης το βαρέλι και μεθώ.
~
Από τη συλλογή «Καλυκοτόμη»
Ο Νίκος Κωνσταντινίδης (1928-2017) ήταν φιλόλογος, ιστορικός, συγγραφέας, δοκιμιογράφος, αρθρογράφος, και ποιητής. Σπούδασε φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός σε σχολεία και φροντιστήρια της Δράμας ως το 1999, χρονιά που συνταξιοδοτήθηκε. Έχει εκδώσει 28 ποιητικές συλλογές (όλες αυτοεκδόσεις) ενώ στο έργο του περιλαμβάνονται και αρκετές μελέτες. Εραστής της Δράμας, έχει εμπλουτίσει με το έργο του, που περιλαμβάνει βιβλία και άρθρα μεγάλου ενδιαφέροντος, την ιστορική και λογοτεχνική βιβλιογραφία της πόλης.
